Kość skroniowa
Z Wikipedii
Kość skroniowa (łac. os temporale) - parzysta kość wchodząca w skład mózgoczaszki.
U człowieka kość skroniowa składa się z czterech części:
- część skalista (piramida)
- część łuskowa (łuska skroniowa)
- część bębenkowa
- część sutkowa
Spis treści |
[edytuj] Część łuskowa
Część łuskowa (łac. pars squamosa) albo łuska skroniowa (łac. squama temporalis) - przednio-górna część kości skroniowej, składająca się ze strzałkowo ustawionej płyty kostnej stanowiącej boczną część ściany mózgoczaszki, oraz z dolnej, masywniejszej części w której znajduje się powierzchnia stawowa stawu skroniowo-żuchwowego. Łuska swoim górnym i tylnym brzegiem łączy się szwem łuskowym z kością ciemieniową, zaś brzegiem przednim za pomocą szwu klinowo-skroniowego ze skrzydłem większym kości klinowej. Na wypukłej powierzchni skroniowej (zewnętrznej) łuski znajduje się bruzda tętnicy skroniowej środkowej (sulcus arteriae temporalis mediae), powierzchnia ta stanowi dno dołu skroniowego. W dolnej części łuski odchodzi bocznie i ku przodowi wyrostek jarzmowy (processus zygomaticus), który łącząc się szwem skroniowo-jarzmowym z wyrostkiem skroniowym kości jarzmowej tworzy łuk jarzmowy. Na dolnej krawędzi wyrostka jarzmowego znajduje się pokryty chrząstką włóknistą guzek stawowy (tuberculum articulare), tworzący wraz z leżącym ku tyłowi od niego dołem żuchwowym (fossa mandibularis) panewkę stawu skroniowo-żuchwowego. Ku tyłowi od dołu żuchwowego znajduje się szczelina skalisto-bębenkowa (fissura petrotympanica) oddzielająca łuskę od części bębenkowej kości skroniowej. Na powierzchni mózgowej (wewnętrznej) znajdują się liczne wyciski palczaste i łęki mózgowe.
Zobacz też: pterion
[edytuj] Część sutkowa
Część sutkowa (łac. pars mastoidea), niekiedy uznawana za składową piramidy. Tworzy tylną część kości skroniowej, wykształca się dopiero u dorosłych wyodrębniając się z elementów łuski i piramidy łączących się szwem łuskowo-sutkowym (łac. sutura squamosomastoidea), który u osobników dorosłych widoczny jest w około 1/3 przypadków. Część zewnętrzna części sutkowej stanowi miejsce przyczepu wielu mięśni. W dolnej części, wskutek pracy unoszącego głowę mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego powstaje wyrostek sutkowaty, którego puste wnętrze zajmują wypełnione powietrzem komórki sutkowe mające połączenie z uchem środkowym. Na powierzchni wewnętrznej najwyraźniejszą strukturą jest głęboka bruzda zatoki esowatej.
[edytuj] Część bębenkowa
Znajduje się do tyłu od szczeliny skalisto-bębenkowej a do przodu od szczeliny bębenkowo-sutkowej. Buduje ścianę przednią, dolną i część tylnej przewodu słuchowego zewnętrznego. Otacza także wyrostek rylcowaty kości skroniowej tworząc jego pochwę.
[edytuj] Część skalista
zobacz też: ucho środkowe, ucho wewnętrzne
[edytuj] Bibliografia
- Adam Bochenek, Michał Reicher: "Anatomia człowieka" t. I, wyd. XI (VII) dodruk, PZWL, Warszawa 1999 ISBN 83-200-2375-0
- Johannes Sobotta, "Atlas anatomii człowieka" t. I wyd. II polskie, Urban & Partner, Wrocław 2001 ISBN 83-87944-12-2
