Adam Bochenek

Z Wikipedii

Adam Wawrzyniec Bochenek
Urodzony	10 sierpnia 1875 Kraków
Zmarł	25 maja 1913 Kraków

Adam Wawrzyniec Bochenek (ur. 10 sierpnia 1875 w Krakowie, zm. 25 maja 1913 tamże), polski lekarz, anatom, histolog.

Był synem Mieczysława (prof. ekonomii Uniwersytetu Jagiellońskiego) i Heleny z Klickich. Wykształcenie średnie uzyskał w Krakowie, po czym w latach 1892-1898 studiował na UJ nauki medyczne, uzyskując w 1898 stopień doktora wszechnauk lekarskich. W czasie studiów współpracował z Henrykiem Hoyerem (młodszym) jako demonstrator, był także asystentem przy Katedrze Anatomii u Kazimierza Kostaneckiego.

W latach 1899-1901 przebywał za granicą, studiował antropologię w Instytucie Schwalbego w Strasburgu oraz na Uniwersytecie w belgijskim Louvain. W 1901 habilitował się na UJ, od 1906 był profesorem nadzwyczajnym. Wykładał anatomię opisową, zorganizował laboratorium badawcze zajmujące się budową i przebiegiem włókien układu nerwowego. Był autorem 28 prac naukowych, przeważnie z dziedziny histologii i embriologii bezkręgowców. Najbardziej znanym jego dziełem jest wielotomowy podręcznik Anatomia człowieka (I tom ukazał się za życia autora w 1909), nad którym pracę kontynuował później Michał Reicher.

Zmarł śmiercią samobójczą wstrzykując sobie jad trupi^{[potrzebne źródło]}; popadł w depresję w trakcie reorganizacji wydziału, wskutek której został odsunięty od pracy naukowej.

Źródła:

• Słownik biologów polskich, Warszawa 1987