Kościół św. Michała w Nowej Soli

Z Wikipedii

Kościół św. Michała w Nowej Soli (pierwotnie ewangelicki) rozpoczęto budować 22 kwietnia 1591 roku, a budowę ukończono w 1597 roku. Poświęcenie świątyni nastąpiło 27 maja 1597 roku (w dzień Zielonych Świąt) przez pastora z Rakowa koło Smardzewa pod Świebodzinem i diakona Abrahama Cremerusa z Żubrowa.

Pierwotnie kościół św. Michała był jednonawowy. Dopiero później w roku 1688 roku dobudowano kaplicę, chór oraz nawy boczne nadając budowli kształt litery T. Wnętrze kościoła ma wystrój barokowy. Ołtarze oraz rzeźby pochodzą z XVIII wieku, chrzcielnica jest rokokowa. W XVIII wieku również zbudowano ołtarze dotychczas istniejące: główny św. Michała i boczne: Matki Boskiej, św. Józefa, Pana Jezusa w Ogrójcu oraz rzeźby św. Anny, Jana Chrzciciela. Kościół murowany z cegły i kamienia posiada cechy stylowe renesansu i baroku. Wieża prezentowała się najwspanialej w XVII wieku w nowym hełmie. Niestety spłonęła w roku 1736, a odbudowana nie miała już dawnej prezencji. W 1945 roku spłonęła po raz kolejny. Przy odbudowie w 1956 roku otrzymała hełm jeszcze skromniejszy. W 1956 roku dobudowano wieżę oraz odnowiono fasadę i absydę. W 1957 roku poprawiono dach, a w 1964 roku przerobiono ławki. W 1965 roku rozpoczęto malowanie wnętrza według projektu i pod kierownictwem prof. A. Scalony Dobrzańskiego z Krakowa. Zakończono je jesienią 1966 roku. W tym samym czasie z okazji Milenium urządzono kaplicę Matki Bożej Częstochowskiej fundując kopię obrazu MBC pędzla prof. Jana Molgi z Warszawy oraz podest z marmuru.

Przykościelny cmentarz ogradzał mur z bramą od południowej strony, ozdobioną w okresie baroku rzeźbioną figurą św. Michała. Trwałym i artystycznym nabytkiem kościoła są witraże wg projektu prof. A. Scalony Dobrzańskiego wykonane przez zakład witraży K. Paczki. Kościół św. Michała jest najstarszym, bo 400 letnim zabytkiem sakralnym w mieście, rejestrowanym przez Państwową Służbę Ochrony Zabytków, szczególnie ze względu na bardzo cenny wystrój barokowy wnętrza.

Kościół św. Michała w Nowej Soli zawdzięcza swój wygląd zewnętrzny, jak i wewnętrzny Jerzemu Ernestowi de Holhring, który będąc przez długie lata najwyższym przedstawicielem władzy cesarskiej na Śląsku i dyrektorem solanek nowosolskich, własnym kosztem zbudował hełm na wieży kościelnej.