Kościół św. Trójcy w Iwanowicach Włościańskich
Z Wikipedii
Kościół św. Trójcy w Iwanowicach Włościańskich | |
Kościół Trójcy Świętej |
|
Data budowy | XVIII wiek |
Wyznanie | katolicyzm obrządku łacińskiego |
Wezwanie | Świętej Trójcy |
Kościół św. Trójcy w Iwanowicach Włościańskich – drewniana świątynia w Iwanowicach Włościańskich w województwie małopolskim, w diecezji kieleckiej. Jest jednym z zabytków na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.
Usytuowany jest w samym środku wsi, na niewielkim wzniesieniu. Powstał w 1745 na bazie gotyckiej świątyni z 1408. Ufundował go dziedzic Iwanowic August Aleksander Czartoryski.
Kościół św. Trójcy zbudowany jest w konstrukcji zrębowej o ścianach pionowo oszalowanych z listowaniem i ze stromym dachem pokrytym blachą. Posiada dwie wieże o konstrukcji słupowo-ramowej. Szczyty zwieńczone są hełmami kopulastymi z pozornymi latarniami, a pomiędzy nimi znajduje się kruchta. Do prezbiterium została dobudowana murowana zakrystia, dawniej spełniająca rolę skarbczyka, i kaplica św. Anny Samotrzeć, która pierwotnie była zakrystią.
Wewnątrz zastosowane są sklepienia pozorne. Nad wejściem do zakrystii znajduje się ostrołukowy portal gotycki będący częścią innego kościoła.
W świątyni znajdują się trzy zabytkowe rzeźby gotyckie: Świętego Krzysztofa z lat 1480-1490 z warsztatu Wita Stwosza, Chrystusa Zmartwychwstałego z pierwszej połowy XVI wieku oraz rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVI wieku, a także trzy ołtarze z obrazami z okresu późnego renesansu w stylu manieryzmu z pierwszej połowy XVII wieku. Na ołtarzu bocznym widoczny jest gotycki obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem odsłonięty w 1973 podczas przeprowadzanych prac renowacyjnych oraz na głównym ołtarzu dzieło Adoracja Świętej Trójcy. W ołtarzu głównym znajduje się późnogotycki krucyfiks z pierwszej połowy XVI wieku.
Świątynia była wielokrotnie odnawiana m.in. w XIX wieku i w latach 70. XX wieku.
[edytuj] Źródło
- Szlak architektury drewnianej, wyd. Bezdroża, Kraków 2005, ISBN 83-89283-52-2