Kościół Palmariański

Z Wikipedii

Kościół Palmariański właściwie Jeden, Święty, Powszechny, Apostolski i Palmariański Kościół - ruch religijny i wspólnota wyznaniowa uważana przez Kościół rzymskokatolicki za sektę chrześcijańską.

Powstanie Kościoła Palmariańskiego związane było z objawieniami, których miał doznawać od 30 marca 1968 roku w El Palmar de Troya w Hiszpanii agent ubezpieczeniowy Clemente Domínguez y Gómez. W widzeniu z 30 września 1969 roku Matka Boska z góry Karmel miała potępić „progresywistyczną herezję Kościoła soborowego”. Wedle Domíngueza większość kardynałów, biskupów i księży popadła w apostazję, sam zaś papież Paweł VI stał się niewinną ofiarą masonerii i komunizmu, które faktycznie rządzą Kościołem. Papież miał być, zdaniem Domíngueza, poddawany wpływowi środków narkotycznych i przetrzymywany wbrew swojej woli w granicach Watykanu. Kościół rzymskokatolicki odrzucił prawdziwość tych objawień.

W grudniu 1975 roku, w myśl otrzymanych podczas objawień wskazówek, Clemente Domínguez y Gómez założył własną wspólnotę religijną – Zakon Karmelitanów od Najświętszego Oblicza. Pięciu jego członków, w tym założyciel, zostało 1 stycznia 1976 roku wyświęconych (z punktu widzenia Kościoła rzymskokatolickiego „ważnie ale bezprawnie”) przez katolickiego arcybiskupa Petera Martina Ngo Dinh Thuc, który w wyniku tych święceń został ekskomunikowany przez papieża Pawła VI. Kilka dni później - 11 stycznia 1976 roku - Peter Martin Ngo Dinh Thuc konsekrował pięciu biskupów, wśród których był Domínguez.

W maju 1976 roku o. Clemente stracił wzrok w wypadku samochodowym. Miewał jednak rzekomo dalsze objawienia Jezusa Chrystusa, który przepowiedział mu tiarę i wielką misję odnowienia Kościoła poprzez walkę z herezją oraz nazwał go swym Podwikariuszem, z prawem automatycznej sukcesji po śmierci Pawła VI. Po wypadku „biskup Clemente” zmienił imię zakonne na Ferdynand, na pamiątkę króla Ferdynanda III Świętego.

W 1978 roku Clemente Domínguez ogłosił się zatem papieżem Grzegorzem XVII i 15 sierpnia został koronowany w Sewilli przez czterech spośród mianowanych uprzednio przez siebie kardynałów. Zgodnie z wyznawaną doktryną Grzegorz XVII miał być ostatnim papieżem, którego przeznaczeniem była śmierć na krzyżu w Jerozolimie. Jest traktowany przez Kościół rzymskokatolicki jako antypapież. Wedle różnych źródeł w 1976 roku w Kościele palmariańskim konsekrowano 48 biskupów, w roku następnym jedenastu, jednego w 1978 i 1981, dwóch w 1994, jednego w 1995, po dwóch w 1997 i 1998 oraz trzech w 2000 roku. Owych więcej niż siedemdziesięciu biskupów, popieranych przez grupy wiernych w wielu krajach (Hiszpanii, Irlandii, Anglii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Kolumbii, Brazylii, Argentynie i Nigerii), nazywa siebie „prawdziwym Kościołem”, poza którym „nie ma zbawienia”.

5 listopada 2000 roku osiemnastu biskupów Kościoła palmariańskiego oraz siedem sióstr zakonnych zostało wyklętych przez Grzegorza XVII, prawdopodobnie z powodu próby „katolicyzacji” życia religijnego. Byli palmarianie szukali pomocy w innych odłamach tradycjonalistów. Z wyklętymi biskupami pozostali wierni kanadyjscy. Grzegorz XVII, w kazaniu z 20 listopada 2000 roku, stwierdził, że najbliższe Kościołowi palmariańskiemu, spośród tradycjonalistów niemieckich, jest Bractwo Świętego Piusa X. Grzegorz XVII ogłosił 47 oficjalnych dokumentów, a w swej bazylice zwołał pierwszą sesję „Świętego, Wielkiego i Dogmatycznego Soboru Palmariańskiego”. Odbył kilka wizyt zagranicznych, w tym do Ameryki Łacińskiej i po Europie. Kanonizował Francisco Franco i Krzysztofa Kolumba.

Do 1983 r. wspólnota stosowała ryt trydencki, później w znaczący sposób liturgię uproszczono; zredukowano ją niemal do samych słów konsekracji. W kwestiach obyczajowych głosi bardzo rygorystyczną naukę, ma kilkadziesiąt tysięcy członków, głównie w Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej. W marcu 2005 roku zmarł założyciel Kościoła, papież Grzegorz XVII. Na jego następcę wybrano Manuela Alonso Corral, który przybrał imię Piotra II.