Bractwo Świętego Piusa X

Z Wikipedii

Bractwo Świętego Piusa X
Główna religia	Chrześcijaństwo
Czas założenia	1988
Wyznanie macierzyste	Kościół Katolicki
Założyciel	Marcel Lefebvre
Klasyfikacja religii

Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X (lefebryści, łac. Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X, FSSPX) - międzynarodowe zgromadzenie zrzeszające tradycjonalistycznych księży oraz biskupów. W szerszym znaczeniu obejmuje także osoby świeckie popierające cele ruchu. Watykan stwierdził ekskomunikę z Kościoła katolickiego biskupów FSSPX. Mimo stwierdzenia aktu schizmatyckiego Bractwo nie przyjmuje status quo swojej pozycji i nadal podkreśla swoją przynależność do Kościoła katolickiego uznając posoborowych papieży, i zdecydowanie krytykując sedewakantyzm. Kapłani Bractwa modlą się za Benedykta XVI w każdej mszy świętej. Bractwo posiada kilkuset księży, kaplice na wszystkich kontynentach i sześć międzynarodowych seminariów, gdzie do posługi kapłańskiej przygotowuje się ponad dwustu mężczyzn. Do jego sympatyków należy między innymi ks. Stefan Somerville, kapelan Pasji. Obecnym przełożonym FSSPX jest bp Bernard Fellay.

Spis treści 1 Historia 2 Działalność lefebrystów w Polsce 3 Stanowisko episkopatu polskiego wobec lefebrystów 4 Źródła 5 Zobacz też 6 Linki zewnętrzne 7 Przypisy

[edytuj] Historia

Stowarzyszenie powstało w łonie Kościoła rzymskokatolickiego w 1970 z inicjatywy abpa Marcela Lefebvre'a. Lefebryści zarzucają posoborowemu Kościołowi (patrz Sobór Watykański II) szkodliwe innowacje doktrynalne i liturgiczne oraz "zapomnienie i złe traktowanie" Tradycji przez Kościół. FSSPX przeciwstawia się ekumenizmowi oraz dialogowi międzywyznaniowemu. Bractwo odrzuca zreformowany ryt Mszy św., wprowadzony przez papieża Pawła VI w roku 1969, uznając go za ważny, ale niegodny. Twierdzi, że reforma liturgii "sprotestantyzowała" obrzędy Mszy św. i usunęła z niej wiele istotnych elementów. Bractwo krytykuje usunięcie z nowego mszału modlitw wyrażających ofiarny charakter Mszy. FSSPX krytykuje również wprowadzenie do liturgii języków narodowych i usunięcie z niej łaciny, gdyż twierdzi, że wspólny język dla całego Kościoła świadczył o jego jedności i uniwersalności. Teologowie Bractwa odrzucają również celebrację mszy "w stronę ludu", przypominając, że kapłan, działający w liturgii in persona Christi ('w osobie Chrystusa'), staje się przewodnikiem zebranego ludu, prowadząc go do Boga i zarazem uobecniając Jego tajemnice. Symbolem tego jest zwrócenie kapłana w stronę ołtarza (a precyzyjniej: w stronę krucyfiksu na tabernakulum). Bractwo, doszukując się wielu uchybień w zreformowanym rycie mszalnym, celebruje wyłącznie ryt trydencki mszy. Współpracuje jednak z tradycjonalistycznymi kapłanami katolickimi, celebrującymi ryty inne niż rzymski, np. z Bractwem Świętego Jozafata z Ukrainy.

W lipcu 1988 Jan Paweł II ogłosił w motu proprio "Ecclesia Dei", że abp Lefebvre i czterej wyświęceni przezeń biskupi zaciągnęli na siebie ekskomunikę latae sententiae (wiążącą mocą samego prawa), ponieważ udzielenie sakr biskupich miało miejsce bez mandatu Stolicy Apostolskiej. FSSPX uznało, że ekskomunika była od samego początku nieważna, gdyż zakazany czyn abp. Lefebvre popełnił sądząc, że jest w stanie wyższej konieczności związanej z kryzysem w Kościele, co zgodnie z kodeksem prawa kanonicznego zwalnia go z kary ekskomuniki, nawet gdyby się mylił.

W 2000 wznowione zostały rozmowy z Kurią Watykańską na temat uregulowania statusu Bractwa oraz wprowadzenia indultu generalnego dla mszy trydenckiej. Efektem tych rozmów było ogłoszenie w 2003 przez watykańską Pontyfikalną Komisję Ecclesia Dei komunikatu stwierdzającego, iż katolicy mogą bez grzechu wypełniać swój obowiązek niedzielny uczestnictwem w mszach sprawowanych przez księży FSSPX. Dialog został zintensyfikowany od czasu inauguracji pontyfikatu Benedykta XVI, który w sierpniu 2005 przyjął na audiencji prywatnej bpa Fellay'a. Wydane przez papieża Benedykta XVI w lipcu 2007 r. motu proprio Summorum Pontificum, dotyczące przywrócenia możliwości swobodnego odprawiania Mszy w rycie Trydenckim, w kwestii liturgicznej znacząco zbliża FSSPX do ponownej komunii z Kościołem.^[1]

[edytuj] Działalność lefebrystów w Polsce

W Polsce Bractwo Kapłańskie Świętego Piusa X działa od początku lat 90. XX wieku. Przełożonym lefebrystów na terenie Polski jest ks. Karl Stehlin.

Bractwo posiada jeden przeorat w Warszawie; kościoły w: Warszawie i w Gdyni; kaplice w: Bajerzu, Krakowie, Chorzowie, Łodzi, Toruniu, Lublinie, Zaczerniu i w Tuchowie. Do lefebrystów należy także dom rekolekcyjny w Bajerzu. Bractwo opiekuje się jedną szkołą i dwiema organizacjami młodzieżowymi Christus Rex oraz Krucjatą Niepokalanej. Zgromadzenie prowadzi wydawnictwo Te Deum oraz wydaje miesięcznik Zawsze wierni.

Obecnie pracuje w Polsce pięciu kapłanów lefebrystów (w tym jeden Polak ks. Edward Wesołek) oraz dwóch braci (Polak i Niemiec) i dwie siostry oblatki (Polka i Ukrainka). W seminariach bractwa, znajdujących się w Niemczech i we Francji, do kapłaństwa przygotowuje się trzech, a do posługi braci czterech Polaków.

[edytuj] Stanowisko episkopatu polskiego wobec lefebrystów

Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski wobec działalności Bractwa Św. Piusa X na terenie Polski zostało ogłoszone 27 listopada 1998 roku. W swoim komunikacie odczytanym w kościołach Konferencja Episkopatu Polski jednoznacznie określiła, że uważa to zgromadzenie kapłańskie za grupę schizmatycką^[2]. Bractwo wkrótce odpowiedziało na ten komunikat, wydając swoje oświadczenie w tej sprawie^[3].

Podobne stanowisko kilka lat później zajął również arcybiskup metropolita gdański Tadeusz Gocłowski, który w liście pasterskim z 8 stycznia 2008 roku odczytanym w kościołach archidiecezji gdańskiej 13 stycznia 2008 roku przestrzegał wiernych pod sankcją karną przed uczestnictwem w nabożeństwach i mszach odprawianych przez Bractwo Świętego Piusa X^[4]. Ks. Karl Stehlin - przełożony FSSPX w Europie Wschodniej w swoim liście do abp. Gocłowskiego podważa min. możliwość obłożenia wiernych sankcjami za uczestnictwo w nabożeństwach i mszach odprawianych przez Bractwo Świętego Piusa X oraz inne fragmenty listu metropolity. ^[5]

[edytuj] Źródła

• ks. Karl Stehlin FSSPX, W obronie Prawdy katolickiej - Dzieło abpa Lefebvre, Te Deum, Warszawa 2001 ISBN 83-87770-16-7
• M. Karas, Bractwo św. Piusa X – katolicki ruch tradycjonalistyczny w dobie posoborowej, „Nomos. Kwartalnik Religioznawczy”, z. 30-31 (2000), s. 79-99
• ks. bp Zygmunt Pawłowicz, Lefebvre i lefebryści, Gdańsk 1998

[edytuj] Zobacz też

• Bractwo Świętego Piotra
• Instytut Chrystusa Króla
• Instytut Dobrego Pasterza
• Pius X
• Schizma
• Ekskomunika
• Sobór Watykański II
• Ryt trydencki

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalny serwis internetowy Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X w Polsce
• Konsekracja biskupów w Bractwie Świętego Piusa X w Ecône w 1988 (video)
• Wydawnictwo i księgarnia FSSPX

Przypisy