Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca w Warszawie
Z Wikipedii
| Kościół wniebowzięcia NMP i świętego Józefa Oblubieńca (pokarmelicki) | |
 Kościół wniebowzięcia NMP i świętego Józefa Oblubieńca ok. 1900 |
|
| Data budowy | 1661-1681 |
| Wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Wezwanie | Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca |
| Architekt | Józef Szymon Bellotti |
| Budulec | cegła |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Józefa Oblubieńca (Kościół karmelitów bosych, Kościół pokarmelicki) zbudowany w latach 1661-1681 na planie krzyża z dwiema bocznymi nawami w stylu barokowym wg projektu Isidoro Affaita dla karmelitów bosych. W latach 1762-1780 fasada przebudowana wg projektu Efraima Szregera w stylu klasycyzmu. To pierwsza, kamienna fasada w stylu klasycyzmu w Rzeczypospolitej. Nie został zniszczony podczas wojny. Do czasu odbudowy katedry św. Jana pełnił rolę prokatedry.
We wnętrzu znajdują się:
- ołtarz główny i ołtarze w ramionach transeptu wg projektu Tylman z Gameren (do transeptu przylegają dawne zabudowania klasztorne)
- ołtarz boczny (trzeci od strony kruchty) poświęcony Matce Boskiej Patronce Dobrej Śmierci czyli Eutanazji. Znajdująca się w nim ikona pochodzi z Ukrainy i jest darem króla Jana Kazimierza z 1664
- liczne epitafia, między innymi malarza Rafała Hadziewicza, dziennikarza Józefa Keniga, ziemianina Augusta Mazaraki
Znajduje się przy Krakowskim Przedmieściu 52/54, w dzielnicy Śródmieście.
Współrzędne: 52°14'36" N 21°00'56" E
