Kościół manichejski

Z Wikipedii

Kościół manichejski to kościół założony przez Maniego i wyznawców stworzonego przez niego systemu religijnego manicheizm.

Organizacja ani hierarchia manichejczyków nie jest jasna. Wiadomo, że Mani zadecydował o sukcesji. Najwyższy kapłan miał rezydować w Babilonie i był w źródłach arabskich określany jako imam. Kapłani byli podzieleni na pięć klas, które święty Augustyn określa jako magistri, episcopi, presbyteri, electi i auditores. Według innych źródeł najwyżsi w hierarchii byli apostołowie (nie więcej niż 12), następnie diakoni (nie więcej niż 72). Najniższą grupę wybranych stanowili gospodarze (nie więcej niż 360).

Duchownymi byli wyłącznie mężczyźni, a ich życie było zorganizowane na wzór buddyjski. Obowiązywało ich pięć przykazań: mówienie prawdy, nieużywanie przemocy, celibat, zakaz spożywania mięsa i innych potraw i napojów uznanych za nieczyste oraz ubóstwo. Wierni zobowiązywali się do przestrzegania 10 zasad zachowania, modlitwy cztery razy dziennie, wspierania duchowieństwa częścią swych dochodów, zachowywania cotygodniowego (w niedziele) i corocznego, 30-dniowego, postu, cotygodniowej spowiedzi (w poniedziałki) oraz zbiorowej spowiedzi pod koniec okresu postu. Główne święto było obchodzone na przełomie lutego i marca i upamiętniało męczeńską śmierć Maniego.

Manicheizm miał swoich wyznawców w Azji, Afryce i Południowej Europie. Wyznawcy manicheizmu byli często prześladowani. W ostatnich dekadach VI wieku doszło do schizmy, w wyniku której wyodrębnił się bardziej rygorystyczny i purytański odłam Kościoła.