Kodeks Bazylejski
Z Wikipedii
Codex Basilensis E (07), nazwa pochodzi od Bazylei (Szwajcaria), od miejsca przechowywania kodeksu.
Zawiera niemal pełny tekst czterech Ewangelii, z pięcioma krótkimi lukami w Łukaszu, trzy z nich zostały później uzupełnione minuskułowym tekstem przez późniejszego skrybę, pozostały tylko dwie luki (Łk 3, 4-15; 24, 47-53). Stanowi go 318 kart (23 na 16,5 cm). Pisany jest jedną kolumną na stronę. Przekazuje tekst bizantyjski we wczesnej jego postaci, zaliczony został do V kategorii Alanda. Paleograficznie datowany jest na VIII wiek. Od 1431 roku znajduje się w Bazylei (Sobór w Bazylei). Znajdował się w Bazylei w czasie gdy Erazm opracowywał swój tekst Nowego Testamentu. Erazm go nie wykorzystał. Przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu Bazylejskiego (Univ. Bibl. AN III 12).
Pomimo, iż przekazuje czysty tekst bizantyjski, teksty Mt 16, 2-3; Łk 22, 43-44; 23, 34; J 8, 2-11 oznakowane są asteryskiem, jako teksty sporne, a są to teksty opuszczane przez tekst aleksandryjski.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Codex Basilensis E (07) at the Encyclopedia of Textual Criticism
[edytuj] Bibliografia
- Aland, Kurt and Barbara Aland, The Text Of The New Testament: An Introduction To The Critical Editions and To The Theory and Practice Of Modern Text Criticism, 1995, Grand Rapids, Michigan.
- Metzger, Bruce M., The Text Of The New Testament : Its Transmission, Corruption and Restoration, 1968 etc, Oxford University Press. p 52.
