Konduktancja

Z Wikipedii

Konduktancja (przewodność elektryczna) jest odwrotnością rezystancji. Jest więc miarą podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego.

Zwyczajowo konduktancję oznacza się symbolem G (wielka litera G).

Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (1 S).

Miarą podatności materiału na przepływ prądu elektrycznego jest konduktywność. Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywność materiału, z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:

$G=\sigma \frac{S}{l}$ ,

gdzie: l - długość przewodnika, S - pole przekroju poprzecznego elementu, $σ$ - konduktywność (przewodność właściwa) materiału.

Należy dodać że powyższy wzór działa tylko dla układów makroskopowych. W wypadku układów mezoskopowych wielkość ta wyraża się inaczej. Dla idealnego drutu kwantowego wyraża się ona wzorem:

$G=\frac{2e}{h^2}N$ ,

gdzie: e - ładunek elementarny, h - stała Plancka, N liczba otwartych kanałów. Jak widać w tym wypadku nie ma zależności wprost od geometrii układu, jedynie od ilości otwartych kanałów przewodności. Ilość ta z kolei zależy skokowo od rozmiarów poprzecznych przewodnika. Teorię opisującą to zjawisko podał w 1957 roku R. Landauer.

Konduktancja dotyczy obwodów prądu stałego, a w obwodach prądu zmiennego tylko elementów rezystancyjnych (rezystor). Uogólnieniem i rozwinięciem pojęcia konduktancji na elementy pojemnościowe (kondensator) i indukcyjne (cewka) jest admitancja.

p • d • e

Wielkości opisujące elementy w obwodach prądu przemiennego.

Impedancja (Z) - oporność całkowita • Rezystancja (R) - oporność czynna • Reaktancja (X) - oporność bierna

Admitancja (Y) - przewodność całkowita • Konduktancja (G) - przewodność czynna • Susceptancja (B) - przewodność bierna

Rezystywność (ρ) - oporność właściwa • Konduktywność (σ) - przewodność właściwa

Impedancja wejściowa • Impedancja wyjściowa

Kapacytancja (X_C) - reaktancja pojemnościowa • Pojemność elektryczna (C) • Kondensator

Induktancja (X_L) - reaktancja indukcyjna • Indukcyjność (L) • Cewka