Konstanty Damrot
Z Wikipedii
Konstanty Damrot pseud. Czesław Lubiński (ur. 13 września 1841 w Lublińcu - zm. 5 marca 1895 w Pilchowicach k/Gliwic) - duchowny katolicki, poeta, pisarz i działacz górnośląski.
Maturę zdał w 1862 w gimnazjum w Opolu. Następnie studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1864 przeniósł się na Wydział Teologiczny.
Był aktywnym członkiem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego oraz Koła Górnoślązaków, które przekształcił w Towarzystwo Polskich Górnoślązaków.
W 1867 otrzymał święcenia kapłańskie i objął wikariat w Opolu. W 1870 przeniósł się do Kościerzyny gdzie pełnił funkcję dyrektora Katolickiego Seminarium Nauczycielskiego. W 1884 powrócił na Śląsk i pracował na stanowisku dyrektora Seminarium Nauczycielskiego w Opolu.
[edytuj] Bibliografia
- cykl wierszy "Z podróży" (1867)
- "Opis Ziemi Świętej" (1873)
- "Obrazki misyjne z wszystkich krajów i wieków" (1873)
- "Dzieje Starego i Nowego Testamentu" (1876)
- "Prosty wykład dziejów Starego i Nowego Testamentu" (1876)
- "Szkice z ziemi i historii Prus Królewskich" (1886)
- 2-tomowy zbiór wierszy patriotycznych "Z niwy śląskiej" (1893)
[edytuj] Źródło
- "Zasłużeni ludzie Pomorza Nadwiślańskiego z okresu zaboru pruskiego. Szkice biograficzne", Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk, 1979
