Konstanty Józef Zieliński

Z Wikipedii

Konstanty Józef Zieliński (ur. przed 11 stycznia 1646 (data chrztu), zm. 17 lutego 1709 w Moskwie) - arcybiskup metropolita lwowski.

Studiował w Krakowie, Rzymie i Paryżu. Od 1672 r. kanonik płocki, później także kujawski i sekretarz króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego, archidiakon pułtuski i kanonik krakowski, a od 1689 r. - gnieźnieński. W 1680 r. pełnił obowiązki administratora diecezji wrocławskiej, a w 1681 - diecezji płockiej. Od 1694 r. był biskupem sufraganem gnieźnieńskim i w 1695 r. prezesem Trybunału Koronnego. W 1699 r. został arcybiskupem metropolitą lwowskim. W 1705 r. koronował w Warszawie Stanisława Leszczyńskiego. Mianowany przez niego arcybiskupem gnieźnieńskim, nie otrzymał prekonizacji papieskiej. Jako stronnik Leszczyńskiego w 1707 r. został pojmany przez wojska rosyjskie i następnie więziony w Mińsku i Moskwie. Zmarł w niewoli 17 lutego 1709 roku.