Konwencja Antydopingowa Rady Europy

Z Wikipedii

Konwencja Antydopingowa
Konwencja Rady Europy	CETS nr 135
Data otwarcia do podpisu	16 listopada 1989
Miejsce	Strasburg
Wejście w życie	1 marca 1990
Liczba stron	49
Związanie się przez Polskę	7 września 1990
Wejście w życie wobec Polski	1 listopada 1990

Konwencja Antydopingowa Rady Europy jest instrumentem harmonizującym międzynarodową kooperację w zakresie zwalczania dopingu i rodzajem zobowiązania dla organów rządowych jej sygnatariuszy.

Jej celem nie jest rozwiązanie skomplikowanych problemów technicznych towarzyszących walce z dopingiem, a jedynie redukowanie i eliminacja zjawiska dopingu ze sportu poprzez jak najdalej zintegrowane działania prawne i uporządkowaną na tym gruncie współpracę międzynarodową. Odnosi się to zarówno do ustanawiania przepisów i regulaminów walki z dopingiem, jak i procesu finansowania i kontrolowania realizacji programów antydopingowych, zawierania porozumień międzynarodowych o współpracy w zakresie kontroli zawodników i zespołów przebywających na terenie danego kraju, organizowania i subsydiowania laboratoriów dopingowych.

3 lipca 2002 r Komitet Ministrów Rady Europy przyjął Protokół Dodatkowy do Konwencji Antydopingowej. Zawiera on dwa bardzo istotne postanowienia.

• Po pierwsze zakłada wzajemne uznawanie, przez strony protokołu, kontroli antydopingowych (w celu zgodności z normami uznawanymi w skali międzynarodowej, organizacje antydopingowe będą musiały posiadać certyfikat ISO).
• Po drugie zaś, na mocy przepisów Protokołu Dodatkowego, uznane zostaną kompetencje organizacji WADA i innych organizacji kontrolujących stosowanie dopingu, działających w jej imieniu i prowadzących kontrole sportowców poza zawodami.