Konwent cysterek w Ołoboku

Z Wikipedii

Konwent cysterek w Ołoboku – zgromadzenie sióstr cysterek istniejące od roku 1211 w Ołoboku (wg. Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego).

Do klasztoru ołobockiego w roku 1245 dochodzą Konarzewo, Pudliszki, Chróścin, Mieleszyn, Ochędzyn, Skomlin i Łubnice z tym warunkiem, że gdyby cysterki wyniosły się z Łubnicy to wszystkie posiadłości przypadłyby klasztorowi staniąteckiemu a jeśli nie to powinny one przyjąć z następującymi posiadłościami Ołobok, Janówka, Chróścin, Nosków, Myślanów, Doruchów, Brzozę i Kurów.

W roku 1250 otrzymał klasztor łubnicki pozwolenie osadzania na prawie niemieckim wsi Ochędzyn, Ołobok, Mieleszyn i Skomlin. W 1253 roku synowie Odonica - Bolesław i Przemysł zezwalają na wolne targi w Ołoboku i Łubnicy, nadając posiadłościom klasztornym obszerne wolności tudzież dodali Baranów i Dzietrzkowice. Bolesław zwraca w roku 1277 klasztorowi Mieleszyn, który był zamienił na Białą spod Wielunia.

Rozporządzeniem króla pruskiego z 28 lipca 1796 roku zabrano dobra klasztoru. Przed likwidacją klasztor posiadał następujące wsie: Łubnice, Namysłaki, Białą, Chróścin, Dzietrzkowice, Kaliszkowice, Ochędzyn, Ołobok, Radcztów (Rudczdowo) i Wielowieś. Rząd pruski płacił skromne pensje wymierającym zakonnicom. W roku 1864, dnia 28 lutego po śmierci ostatniej cysterki, Rozalii Korczyńskiej, klasztor stanął pustką. W 1881 roku - został sprzedany na licytacji publicznej.

[edytuj] Linki zewnętrzne

http://www.pttksieroszewice.pl/olobok.php

[edytuj] Literatura

• Stawski Antoni Kazimierz Monografia Czastar. GOK, Czastary, 1994. ISBN 83-902800-5-1.