Koziołek skalny
Z Wikipedii
Koziołek skalny | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | krętorogie | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Oreotragus | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | koziołek skalny | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Oreotragus oreotragus | |||||||||||||||||||||||||||||
(Zimmermann, 1783) | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka w Wikispecies | |||||||||||||||||||||||||||||
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Koziołek skalny (Oreotragus oreotragus) - antylopa z rodziny krętorogich, często spotykana w ogrodach zoologicznych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Oreotragus A. Smith, 1834.
[edytuj] Zasięg występowania i biotop
Zarośla górskie w środkowej i południowej Afryce.
[edytuj] Charakterystyka
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 75-115 cm |
Wysokość w kłębie | 45-60 cm |
Długość ogona | 7-13 cm |
Masa ciała | 10-18 kg |
Dojrzałość płciowa | ok. 1 roku |
Ciąża | 7 miesięcy |
Liczba młodych w miocie |
1 |
Długość życia | do 15 lat |
Ciało szare, brązowe lub żółtawooliwkowe z licznymi cętkami na grzbiecie. Mają duże oczy i uszy. Dorastające do 16 cm długości rogi, typowe dla samców, spotykane są również u samic podgatunku ze wschodniej Tanzanii. Koziołki skalne charakteryzują się pionowym ustawieniem racic, co znacznie ułatwia im poruszanie się po skalistym terenie. Wykazują aktywność wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Są gatunkiem monogamicznym. Pary zajmują stałe terytorium, którego zdecydowanie bronią. W walkach uczestniczą zarówno samce, jak i samice. Przy niedoborze pokarmu tworzą małe stada złożone z kilku osobników. Mogą obyć się bez dostępu do wody. Zapotrzebowanie na wodę zaspokajają ze spożywanego pokarmu.
[edytuj] Bibliografia
- Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Huffman Brent: Oreotragus oreotragus, Klipspringer (en). www.ultimateungulate.com. [dostęp 4 lutego 2008].