Krążowniki liniowe typu Renown

Z Wikipedii

Opis typu
Krążowniki typu Renown

Producent	Wielka Brytania
Użytkownicy	Wielka Brytania
Wprowadzenie do służby	1916
Zbudowane okręty	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	32 000 t
Długość	242,23 m
Szerokość	27,4 m
Zanurzenie	9,7 m
Napęd	turbiny parowe o mocy 120 000 KM
Prędkość	31 węzłów
Załoga	1180 oficerów, podoficerów i marynarzy
Uzbrojenie	6 dział kalibru 381 mm, 20 dział kal. 114 mm, 24 dział kal. 40 mm
Wyposażenie lotnicze	4 Supermarine Walrus

Krążowniki typu Renown to seria dwóch brytyjskich krążowników liniowych okresu I i II wojny światowej.

[edytuj] Historia

Po pierwszych brytyjskich niepowodzeniach wojennych na morzu w 1914 roku nastąpiła zmiana na stanowisku Pierwszego Lorda Morskiego. Oskarżanego przez prasę ks. Ludwika Battenberga zastąpił admirał John Fisher. Piastował on już wcześniej to stanowisko w latach 1904-1910. Wsławił się jako reformator i inicjator budowy pancernika HMS "Dreadnought", który stworzył nową jakość w budownictwie okrętów wojennych. Pasją Fishera były jednak krążowniki liniowe, szybsze od pancerników, o podobnym uzbrojeniu, lecz słabiej od nich opancerzone (zwłaszcza w wersji angielskiej). Dlatego też dziwne nie jest, że jedną z pierwszych decyzji po powrocie Fishera do admiralicji była zmiana zamówienia dotyczącego budowy "Repulse" i "Renown". Pierwotnie w 1914 roku planowano, że będą to kolejne pancerniki typu Royal Sovereign, jednak w związku z wybuchem wojny zamówienia wstrzymano. Pierwszy Lord Admiralicji jednak silnie się zaangażował w budowę nowych okrętów, doprowadził do zawarcia umów i rozpoczęcia budowy. Sam też nakreślił główne cechy okrętów polecając Głównemu Konstruktorowi Royal Navy którym był wówczas Eustace Tennyson d'Eyncourt stworzyć jednostki rozwijające prędkość 32 węzłów i uzbrojone w armaty kalibru 381 mm.

Okręty były budowane bardzo szybko. Polecenie rozpoczęcia budowy wydano 21 stycznia 1915, Stępki położono 21 stycznia 1915, wodowanie "Repulse" odbyło się 8 stycznia 1916, "Renown" 4 marca 1915. Przekazanie do służby zaś odpowiednio 18 sierpnia 1916 i 20 września 1916. Tak więc czas budowy wynosił około dwudziestu miesięcy. Niestety pomimo silnego uzbrojenia i dużej prędkości okręty stały sie dla Royal Navy najbardziej bezużytecznymi pancernikami jakie posiadała. Ponieważ krążowniki liniowe nie sprawdziły się w boju postanowiono je przebudować. Nader często lądowały w stoczniach, a sumaryczny koszt wszystkich modernizacji wyszedł większy niż koszt ich budowy. Nigdy nie osiągnięto satysfakcjonującego efektu, a dodatkowo utracono na prędkości (z powodu wzrostu wyporności i z powodu dodania bąbli przeciw torpedowych). Do okrętów przylgnęły nazwy HMS "Repair" i HMS "Refit" ("Naprawa" i "Przeróbka").