Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii
Z Wikipedii
Krajowe Biuro ds. Narkomanii zostało powołane przez Ministra Zdrowia w lipcu 1993 roku. Biuro jest realizatorem polityki Ministra Zdrowia w zakresie zapobiegania narkomanii. Zasady przeciwdziałania narkomanii są określone w Ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii a podstawowe kierunki i formy działań zostały wytyczone w Krajowym Programie Przeciwdziałania Narkomanii. Biuro ds. Narkomanii realizuje postanowienia Ustawy poprzez:
- współuczestniczenie w tworzeniu aktów wykonawczych do Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,
- prowadzenie badań naukowych nad problematyką narkomanii,
- współpracę z jednostkami administracji publicznej oraz przedstawicielami samorządów lokalnych w rozwiązywaniu problemów w zakresie narkomanii,
- wspieranie działań ogólnokrajowych i lokalnych organizacji w tym stowarzyszeń, fundacji, związków wyznaniowych, kościołów oraz innych inicjatyw społecznych,
- współpracę z Ministerstwem Edukacji Narodowej we wprowadzaniu problematyki zapobiegania narkomanii do programów szkół i innych placówek systemu oświaty,
- wspieranie i inicjowanie programów przygotowania zawodowego osób zajmujących się działaniami w zakresie profilaktyki i rehabilitacji,
- działalność informacyjno-oświatową mającą na celu informowanie społeczeństwa o szkodliwości narkomanii,
- tworzenie placówek prowadzących działalność zapobiegawczą, zwłaszcza w środowiskach zagrożonych uzależnieniem,
- udział w pracach organizacji międzynarodowych w celu wypracowania jednolitych form i metod przeciwdziałania zjawisku, jak również ograniczania szkód wyrządzanych przez narkomanię.
Biuro ds. Narkomanii zleca do realizacji programy prowadzące do podnoszenia skuteczności i efektywności realizowanych zadań profilaktycznych, rehabilitacyjnych i postrehabilitacyjnych. Preferowane są programy posiadające wsparcie lokalne, których zakres merytoryczny zgodny z kierunkami działań wytyczonymi przez Ministra Zdrowia.
[edytuj] Kontrowersje
Rastamani oskarżyli w 2005 roku Krajowe Biuro ds. Narkomanii o rozprzestrzenianie szkodliwych stereotypów przeciwko osobom palącym marihuanę. W swych skargach i listach zwracali uwagę na fakt, iż kampanie Biura są tak sprzeczne z rzeczywistą szkodliwością takich środków jak marihuana, że Biuro swe kampanie kieruje niemal tylko do rodziców, bowiem młode osoby znające rzeczywiste działanie tych środków traktują je jako wyolbrzymiające zagrożenia i popadające w śmieszność, co czyni wysiłki Biura nietrafiającymi do osób uzależnionych od nieporównanie bardziej szkodliwych narkotyków twardych. Rasta krytykowali także Biuro za to iż dąży ono do równego traktowania narkotyków twardych i miękkich celem utrzymania wysokich kar dla konsumentów narkotyków miękkich i tym samym penalizując rasta i ich obrzędy.
