Kronika Kosmasa

Z Wikipedii

Kronika Kosmasa (łacina: Chronica Boëmorum) - dzieło historiograficzne, spisane przez praskiego kanonika, Kosmasa (ok. 1045 - 1125). Autor zabrał się do spisywania dzieła swego życia po roku 1110 i pisał ją aż do śmierci. Pozostawił po sobie trzy ukończone księgi i jedną rozpoczętą; obejmują one dzieje Czechów od czasów legendarnych aż do roku 1125.

Kronika Kosmasa jest głównym źródłem do historii dawnych Czech. Nie jest to jednak utwór obiektywny - autor bywa niechętnie usposobiony zarówno do Polaków, jak i do Niemców. Kronika została spisana po łacinie, w manierze typowej dla swej epoki - prozą rytmiczną, niekiedy rymowaną. Dla opisu dziejów najdawniejszych wykorzystuje Kosmas tradycję ustną, podania, legendy, ale też inne wczesne księgi historyczne (jak np. Kronika Reginona z Prüm z 915 roku).

Po śmierci Kosmasa jego dzieło znalazło bezpośrednich kontynuatorów. Najważniejszym z nich był anonimowy autor związany z czeskim dworem książęcym, uzupełniający kronikę w latach 1126- 1142 i znany w literaturze jako Kanonik wyszehradzki.