Krystyna Zielińska-Zarzycka

Z Wikipedii

Krystyna Zielińska-Zarzycka, z domu Rozental (ur. 23 października 1924 w Warszawie, zm. 1 stycznia 2007 tamże) - polska dziennikarka i polityk żydowskiego pochodzenia.

Była córką Heleny i Gabriela Rozentalów, siostrą modelki Sabiny Wójcikiewicz. Chodziła do szkoły powszechnej przy ulicy Sliskiej 14, następnie rok do gimnazjum przy Prostej 8. Podczas II wojny światowej została przesiedlona do getta warszawskiego. W 1942 roku opuściła getto i zamieszkała w Kopyczyńcach z narzeczonym Bronkiem Kopyto, siostrą Lucyną i synkiem siostry Sabiny - Marianem.

Studiowała na Wydziale Filozoficzno-Społecznym i Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1954 uzyskała dyplom magistra dziennikarstwa. W latach 1950-1989 była związana z Polskim Radiem (z przerwą w latach 1955-1957, kiedy pracowała w Polskiej Agencji Prasowej, m.in. jako korespondentka w Sofii). Zajmowała się przede wszystkim tematyką społeczną, m.in. w czasie stanu wojennego pisała o kłopotach zaopatrzeniowych, kolejkach, zakupach na kartki. Poruszała też zagadnienia konsumenckie. W Programie I Polskiego Radia prowadziła Sygnały dnia, cykliczną audycję Obserwacje Krystyny Zielińskiej w sobotnie poranki, rozmowy z rolnikami. Kilka artykułów prasowych w Polsce i Szwecji poświęcono przeprowadzonej przez nią zbiórce pieniędzy (kilkunastu tysięcy dolarów) na operację 3-letniego Piotra Kasprzaka, chorego na martwicę nerek.

Miała w dorobku m.in. cykl filmów dokumentalnych Z pamiętnika szalonej gospodyni (do tekstów Agnieszki Osieckiej, z muzyką Seweryna Krajewskiego), kilka pozycji książkowych (Ludzie pierwszego szeregu, 1957; zbiory felietonów Karnet nie z balu, 1985, Życie na gorąco, 1986, Pączek na srebrnym widelcu, 1986), artykuły w "Polityce" (Czas wracania, Klimat, krajobraz, język, 1999). W 1983 otrzymała nagrodę im. Bolesława Prusa. Od 1950 należała do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1964-1968 przewodniczyła Klubowi Publicystyki Polityczno-Społecznej stowarzyszenia.

W latach 1985-1989 pełniła mandat poselski na Sejm PRL, wybrana z listy krajowej.^[1] Była odznaczona m.in. Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy, Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką "Za zasługi dla Warszawy".

Małżonkiem Krystyny Zielińskiej-Zarzyckiej był gen. Janusz Zarzycki, wieloletni prezydent Warszawy. Oboje są pochowani na warszawskich Powązkach. Miała dwoje dzieci, córkę Lenę i syna Piotra. Sprostowanie - Piotr nie był jej synem - Piotr Zarzycki to syn Janusza Zarzyckiego z pierwszego małżeństwa.

[edytuj] Źródła

• "Gazeta Stołeczna" dodatek do "Gazety Wyborczej" z 24 stycznia 2007
• Elżbieta Ciborowska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2000

Przypisy