Księga Sądu Ostatecznego (powieść)
Z Wikipedii
Księga Sądu Ostatecznego (tytuł oryginalny Doomsday Book) powieść science fiction amerykańskiej autorki Connie Willis z 1992 roku (wydanie polskie Prószyński i S-ka w 1996 r.)
Utwór zdobył najważniejsze nagrody w swoim gatunku: Nebulę w 1992 r. oraz Hugo w 1993 r. W tym samych realiach rozgrywają się: opowiadanie Praktyka dyplomowa (w zbiorze Zaćmienie, Prószyński i S-ka 1996) oraz powieść Nie licząc psa, Prószyński i S-ka 1999.
W drugiej połowie XXI wieku historycy badają przeszłość osobiście, przemieszczając się za pomocą wehikułu czasu. Kivrin, mediewistka z Oksfordu, przenosi się do początku XIV wieku, by zbadać ówczesne realia. Zbieg pechowych zdarzeń powoduje, że ląduje kilkadziesiąt lat później - w czasie gdy w Anglii szaleje śmiertelna choroba zakaźna, zwana Czarną Śmiercią. Co więcej, błąd w obliczeniach został spowodowany przez technika, zarażonego ostrym wirusem grypy, której gwałtowna epidemia wybucha zaraz po wysłaniu Kivrin. Wygląda na to, że dziewczyna została wysłana w sam środek śmiertelnego niebezpieczeństwa, nie wiadomo dokładnie dokąd i nie ma jak jej stamtąd ściągnąć. Na dodatek, Kivrin tuż przed wyprawą także została zarażona wirusem i traci przytomność wkrótce po przybyciu do średniowiecza. Sytuacja wydaje się być bez wyjścia.
Autorka oszczędnie, ale sugestywnie kreśli sylwetki postaci, przedstawionych w powieści. Znakomicie dozuje napięcie, stwarzając atmosferę pozornego chaosu i narastającego zagrożenia. Wszystkie wątki po mistrzowsku splatają się jednak w zakończeniu.
Tytuł nawiązuje do Domesday Book, urzędowego rejestru dóbr ziemskich, sporządzonego w 1086 r. na polecenie Wilhelma Zdobywcy.
