Kuźnica Kołłątajowska
Z Wikipedii
Kuźnica Kołłątajowska- grupa działaczy społecznych i politycznych oraz publicystów i literatów z okresu Sejmu Czteroletniego, stanowiących lewicę tzw. obozu reform. Nazwa pochodzi stąd, że była ona skupiona wokół Hugona Kołłątaja.
Kuźnica wspierała skrzydło reformatorskie w Sejmie, upowszechniła hasła Wielkiej Rewolucji Francuskiej, w pamfletach krytykowała przywileje stanowe i stosunki feudalne.
Kołłątaj wyłożył tezy programowe Stronnictwa Patriotycznego w wydawanych anonimowo listach do marszałka sejmu, Stanisława Małachowskiego "Do Stanisława Małachowskiego... Anonyma listów kilka" (1788-89), uzupełnionych w 1790 r. "Prawem politycznym narodu polskiego". Projekty Kołłątaja i Kuźnicy były nacechowane dużym realizmem i wyczuciem sytuacji. Pisarze Kuźnicy umiejętnie wpływali na opinię publiczną, stosując różnorakie formy publicystyki, stosowne do wykształcenia i gustu odbiorców. Dobrze opanowali sztukę ośmieszania przeciwników politycznych, toteż oprócz poważnych traktatów, listów i artykułów uprawiali formy lżejsze (np. pamflety) Czołowe postacie Kuźnicy Kołłątajowskiej to:
- Franciszek Salezy Jezierski
- Franciszek Ksawery Dmochowski
- Franciszek Zabłocki
- Józef Meier
- Franciszek Jelski
- Tomasz Maruszewski
- Jan Dembowski
- Kazimierz Konopka
Siedzibą Kuźnicy Kołłątajowskiej był dom Hugona Kołłątaja na Solcu w Warszawie.
Zobacz też:
