Kwark szczytowy

Z Wikipedii

leptony e μ τ νe νμ ντ	kwarki u c t d s b
nośniki oddziaływań γ Z0 W± gluon g
hadrony
mezony π K J/ψ Υ B D	bariony p n Λ Σ Ξ Ω
bozony	fermiony

Kwark t (ang. top, oznaczenie t), kwark wysoki, kwark prawdziwy (w literaturze popularnonaukowej)^[1], czasem używane są także inne nazwy kwark szczytowy, wierzchni co wynika z różnego tłumaczenia słowa top.

Kwark t należy do trzeciej generacji cząstek elementarnych. Jest najcięższym znanym kwarkiem. Jego masa jest na tyle duża, że pojedynczy kwark t potrafi się rozpaść (aby było to możliwe masa kwarka musi być większa niż bozonu W).

Został odkryty w 1995 roku w Fermilabie w Stanach Zjednoczonych.^[2]

Kwark górny uczestniczy przede wszystkim w oddziaływaniach silnych, ale może się rozpadać tylko za pośrednictwem oddziaływania słabego. Rozpada się prawie wyłącznie na bozon W i kwark denny. Model Standardowy przewiduje, że jego czas życia wynosi około 1×10⁻²⁵ sekund, czyli mniej więcej 20 razy mniej niż skala czasu dla oddziaływań silnych, i dlatego nie tworzy hadronów, dając fizykom unikalną możliwość badania "nagich" kwarków.

Parametry kwarku t:

• masa: 170900 ± 1800 MeV/c² ^[3]
• ładunek elektryczny: +2/3 e
• izospin: 0 (trzecia składowa)
• spin: 1/2
• prawda: +1

Przypisy