Lampa rtęciowa

Z Wikipedii

Lampa rtęciowa

Widmo światła wytwarzanego przez lampę rtęciową

Rtęciówka budowa i układ połączeń: 1-bańka szklana pokryta luminoforem od wewnątrz, 2-elektrody główne, 3-rezystor, 4-elektroda pomocnicza, 5 -jarznik kwarcowy, 6-kropla rtęci. Dł-dławik, C-kondensator.

Lampa rtęciowa (pot. rtęciówka, LRF - Lampa Rtęciowa Fluorescencyjna), jest to źródło światła w którym powstaje ono dzięki wyładowaniu elektrycznemu w parach rtęci. Zbudowana jest z zewnętrznej bańki szklanej najczęściej pokrytej luminoforem w której umieszczona jest mniejsza rurka - jarznik. Jest on wypełniony argonem, zawiera niewielką ilość rtęci oraz elektrody pomiędzy którymi następuje wyładowanie. Do działania lampy rtęciowej konieczny jest statecznik. Wykonuje się również lampy rtęciowe, nie wymagające statecznika, zamiast niego posiadają one żarnik podobny do tego w tradycyjnej żarówce włączony szeregowo z jarznikiem (jako zamiennik tradycyjnej żarówki, zwane najczęściej żarówkami rtęciowymi). Lampy rtęciowe ustępują skutecznością świetlną jedynie lampom sodowym i metalohalogenkowym, które są nowocześniejszą odmianą lamp rtęciowych. Stosuje się je w oświetleniu zewnętrznym, hal przemysłowych oraz magazynów. Występuje u nich zjawisko stroboskopowe, podobnie jak u świetlówek. Produkuje się lampy rtęciowe o mocach od 50 W do 1000 W a dawniej nawet 2000 W. Lampy zwykłe mają sprawność od 50 do 60lm/W, a rtęciowo-żarowe 17-25 lm/W. Obecnie w Polsce produkuje się lampy o mocach:
rtęciowe: