Leźnica Mała
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Linki, redakcja. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Współrzędne: 52°02' N 19°05' E
| Leźnica Mała | |
| Województwo | łódzkie |
| Powiat | łęczycki |
| Gmina | Łęczyca |
| Sołtys | Sławomir Łuczak |
| Położenie | 52° 02' N 19° 05' E |
| Wysokość | 90 m n.p.m. m n.p.m. |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
ok.500 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
24 |
| Kod pocztowy | 99-100 |
| Tablice rejestracyjne | ELE |
| Położenie wsi [[zdjęcie z satelity|220px|Położenie wsi]] |
|
|
Położenie na mapie Polski
  Leźnica Mała
|
|
| [Położenie Leźnicy Małej Strona internetowa wsi] | |
Leźnica Mała – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łęczyckim, w gminie Łęczyca.
Oddalona o kilka kilometrów na zachód od Łęczycy wieś Leźnica Mała jest odnotowywana już w średniowiecznych źródłach. Pod koniec XVIII wieku była własnością księdza Andrzeja Miniszewskiego (Miniszewscy z końca XIX wieku pochowani są na cmentarzu łęczyckim). W XIX wieku rodzina Gnoińskich była dziedzicami wsi. Na początku XX wieku wyemigrowali do Ameryki, przekazując folwark Wyrzykowskiemu, krewnemu rodziny. Do dnia dzisiejszego potomkowie tego rodu mieszkają we wsi. Tutejszy cmentarz ulokowany jest przy samej drodze przecinającej wieś. Niemal na końcu głównej alei, po jej lewej stronie, zachował się niezmiernie interesujący grobowiec o podwójnej, sklepionej beczkowo krypcie. Nad nim umieszczono pokaźnych rozmiarów pomnik z piaskowca. Pomnik jest ozdobiony misternie kutą materią zwieszającą się od szczytu, z frędzlami po bokach. Z prawej strony, spod "materiału" wystaje wianek kwiatów. W centralnej części umieszczono napis Grób rodziny Borzęckich i Czarneckich. Pod nim znalazły się wypukłorzeźbione motywy krzyża, kotwicy, serca gorejącego i wiązki kwiatów. Spoczęli tu:
Antoni Łodzia - Czarnecki (l. 64, zm. 1918) Józef Półkozic - Borzęcki (l. 86, zm. 1918) Stanisława Półkozic - Borzęcka (l. 73, zm. 1937)
Na grobowcu jest oddzielnie położona tabliczka trumienna Bronisławy Czarneckiej (l. 85, zm. 1945)
Mieszkańcy Leźnicy Małej twierdzą, że pochowany jest tutaj, w niezbyt ładnym grobowcu z lastryko, Hubert ks. Lubomirski, syn księżnej Teresy z Radziwiłłów i ks. Huberta Lubomirskiego. Zmarły w 1977 roku Hubert Lubomirski jr miał być stróżem w PGR Mniszki. W grobie spoczywa jego druga żona Małgorzata.
W Leźnicy Małej można zobaczyć kościół z roku 1784, wybudowany przez ówczesnego dziedzica ks. Andrzeja Mniszkowskiego. Budynek orientowany, jednonawowy, drewniany, o konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy. Ołtarz główny manierystyczny z drugiej połowy XVII wieku, wewnątrz wczesnobarokowe rzeźby naturalnej wielkości pochodzące z tumu.
Na terenie starego cmentarza, który znajdował sie przy kościele możemy podziwiać pomniki przyrody: dwa wiązy szypułkowe o obwodach 434, 580 cm oraz wysokości 30 i 15 m.
W Leźnicy Małej znajduje sie szkoła podstawowa, której początki istnienia sięgają okresu po I wojnie światowej. Jeden z mieszkańców tej wsi o nazwisku Beticher (z pochodzenia Niemiec) z pomocą okolicznej ludności wybudował największy w okolicy budynek, przeznaczając na to własne środki finansowe. W 1918 roku wynajęto w tym budynku izby i zorganizowano Publiczną Szkołę Powszechną w Leźnicy Małej. Brak jest jakichkolwiek dokumentów i zarządzeń dotyczących okoliczności utworzenia i stopnia organizacji tej szkoły. Pierwszym nauczycielem był p. Lipiński. Była to szkoła z klasami I - IV. Jej kierownikiem był p. Julian Gajewski. W 1932 roku była to już szkoła powszechna stopnia III o 7 oddziałach. Od wybuchu II wojny światowej szkoła była nieczynna. Wszystkie dokumenty w czasie okupacji zaginęły.. 1 września 1945 szkoła wznowiła oficjalną działalność i działa do dzisiejszego dnia. Rok szkolny 1974/1975 był przełomowy dla historii tej szkoły. Władysław Wyrzykowski przekazał grunty pod budowę nowej szkoły. Od 5 października 1974 roku zajęcia szkolne odbywały się w nowym budynku szkolnym, który użytowany jest przez szkołe do dziś. On i jego siostra - Helena, jako najmłodsi z rodzeństwa zostali w Leźnicy Małej oraz podzielili grunty majątku między siebie. Helena wyszła za mąż za Wincentego Paciorka (gospodarza wsi Łęki) i na ich ziemi został wybudowany Ośrodek Zdrowia, funkcjonujący do dziś.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.
