Led Zeppelin IV

Z Wikipedii



Album studyjny Led Zeppelin
Wydany	8 listopada 1971
Nagrywany	grudzień 1970 - październik 1971
Gatunek	Hard rock
Długość	42 min. 36 sek.
Wytwórnia	Atlantic Records
Producent	Jimmy Page
Płyta po płycie
Led Zeppelin III (1970)	(1971)	Houses of the Holy (1973)

Czwarty album zespołu rockowego Led Zeppelin został wydany w 1971 (zob. 1971 w muzyce). Ponieważ nie miał tytułu, nadano mu różne nazwy m.in. Four Symbols (ze względu na cztery symbole umieszczone na nim ""), Zoso oraz Led Zeppelin IV.

[edytuj] Charakterystyka albumu

Jeśli Led Zeppelin (I) i Led Zeppelin II uznać za płyty bluesowe i hardrockowe, a Led Zeppelin III za krążek koncentrujący się na folku, to niezatytułowany album należy traktować jak połączenie rozwijanych na trzech poprzednich wydawnictwach stylów. Rasowy hard rock odnaleźć można w wielkim przeboju Black Dog, oraz w nieco funkowym Four Sticks (nazwa utworu wzięła się stąd, że Bonham gra w nim na perkusji czterema pałeczkami). Bluesowe klimaty zespół funduje słuchaczowi w When The Levee Breaks. Ta piosenka, utrzymana w przygnębiającym, apokaliptycznym nastroju, opowiada o losach człowieka, który stracił swój dom (z powodu przerwania tamy) i musi opuścić rodzinne strony. Jimmy'ego Page'a grającego na gitarze akustycznej możemy podziwiać w balladzie Going to California, a także w folkowym utworze The Battle of Evermore. Utwór ten oparty jest na delikatnych dźwiękach mandoliny Johna Paula Jonesa. Robert Plant łączy tu swe siły z wokalistką Sandy Denny. Do tego należy dodać jeszcze tradycyjny rockandrollowy numer Rock and Roll, oraz wyrażający nostalgię za złotym wiekiem hipisów (który miał się już wtedy ku końcowi) Misty Mountain Hop.

Mimo tego eklektyzmu dla wielu ludzi ten album to przede wszystkim jedna piosenka - Stairway to Heaven. Rozpoczyna się ona dźwiękami gitary akustycznej, aż, przez stałe podnoszenie tempa, w finale zamienia się w czysty hard rock z ekspresyjnym wokalem i słynną solówką Jimmy'ego Page'a. Tuż przed słynnym riffem gitarowym Page gra na "magicznym", elektronicznym instrumencie Theremin. Ta część utworu uznawana była za szczególnie atrakcyjną wizualnie gdy wykonywana była na żywo. Schody do Nieba można uznać za swego rodzaju "streszczenie całej płyty". Ta ballada jest prawdopodobnie utworem najczęściej pojawiającym się na szczycie rockowych list przebojów wszech czasów.

Czwarty album Led Zeppelin sprzedał się do dziś w ponad dwudziestomilionowym nakładzie i jest uznawany za jedno z najważniejszych nagrań lat siedemdziesiątych.