Legislacja

Z Wikipedii

Legislacja (fr. législation z łac. legis latio, legis lationis wniosek do prawa od łac. lex, legis prawo + latio przyniesienie) - proces tworzenia przez organy państwowe i samorządowe aktów prawnych powszechnie obowiązujących na danym terenie. Legislacja utożsamiana jest z kompetencjami parlamentu związanymi z uchwalaniem ustaw.

[edytuj] Proces Legislacji w Polsce

W Polsce procedura legislacji jest ściśle określona przez konstytucję i regulamin Sejmu.

Pierwszy etap rozpoczyna się od wniesienia inicjatywy ustawodawczej. Następnie przedstawiony projekt ustawy rozpatrywany jest w trzech czytaniach (z wyjątkiem projektów ustaw pilnych, które rozpatrywane są w dwóch).

Pierwsze czytanie przeprowadza się na posiedzeniu właściwej przedmiotowo komisji sejmowej, z wyjątkiem projektów ustaw dotyczących m.in. konstytucji, praw i wolności obywatelskich, prawa wyborczego, ustaw budżetowych i podatkowych pociągających za sobą istotne skutki finansowe, organów państwa i samorządu terytorialnego, których czytanie odbywa się na plenarnym posiedzeniu sejmu.

Po dyskusji i wprowadzeniu poprawek przez komisję, następuje drugie czytanie. Obejmuje ono przedstawienie Sejmowi sprawozdania Komisji o projekcie ustawy, debatę oraz zgłaszanie poprawek i wniosków.

Podczas trzeciego czytania, komisja przedstawia (jeżeli projekt nie został przez Sejm skierowany ponownie do Komisji) dodatkowe sprawozdania, poprawki i wnioski, po których odbywa się głosowanie.

Ustawę uchwaloną przez Sejm rozpatruje następnie Senat, który może wnieść do niej poprawki, przyjąć bez zmian lub odrzucić w całości. Jeżeli Senat w ciągu 30 dni nie podejmuje stosownej uchwały, ustawę uznaje się za przyjętą. Natomiast, gdy Senat odrzuci ustawę lub zaproponuje w niej poprawki, Sejm może ich nie przyjąć bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

Kolejnym etapem jest przedstawienie uchwalonej ustawy do podpisu prezydenta RP, który w ciągu 21 dni zarządza jej ogłoszenie w Dzienniku Ustaw RP.

Prezydentowi jednak przysługują dodatkowe kompetencje. Może on przed podpisaniem ustawy wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie jej zgodności z konstytucją (jeżeli jest zgodna musi ją podpisać). Jeżeli ustawa jest niezgodna odmawia jej podpisania. Gdy niezgodne są tylko jej części, prezydent podpisuje ją z pominięciem przepisów uznanych za niezgodne z Konstytucją albo zwraca Sejmowi w celu ich poprawy.

Może też nie wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego i z umotywowanym wnioskiem przekazać ustawę Sejmowi do ponownego rozpatrzenia.

Powtórne uchwalenie ustawy przez Sejm większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ogólnej liczby posłów przełamuje weto prezydenta i nakłada na niego obowiązek podpisania ustawy w ciągu 7 dni. Proces legislacji kończy się z momentem ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw RP.