Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna
Z Wikipedii
Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna - specjalna strefa ekonomiczna ustanowiona rozporządzeniem Rady Ministrów z 15 kwietnia 1997. Obejmuje 8 podstref (początkowo 4) położonych w środkowej części województwa dolnośląskiego. Zajmują łącznie powierzchnię 416,7986 ha.
Do głównych celów powołania LSSE należy stworzenie alternatywy dla monokultury przemysłu miedziowego w Legnicko-Głogowskim Okręgu Miedziowym (stąd też lokalizacja pierwszych trzech z 3 podstref: w Legnicy, Lubinie i Polkowicach) oraz zagospodarowanie obiektów zajmowanych do 1993 r. przez wojska Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej (lokalizacja czwartej podstrefy w Krzywej koło Chojnowa. Kolejne podstrefy tworzono z myślą o redukcji bezrobocia powstałego w wyniku zamknięcia zakładów będących dotąd głównymi miejscami zatrudnienia w mniejszych miejscowościach (Złotoryja, Chojnów, w planach także Prochowice) oraz umożliwienia kolejnych inwestycji w bezpośrednim sąsiedztwie istniejących podstref (Legnickie Pole, Środa Śląska).
Legnicka Specjalna Strefa Ekonomiczna została powołana na okres 20 lat, tj. 1997-2017.
Podstrefy Legnickiej SSE:
- Podstrefa Legnica - 55,0689 ha
- Podstrefa Legnickie Pole - 48,7725 ha
- Podstrefa Polkowice - 87,6032 ha
- Podstrefa Krzywa - 146,6947 ha
- Podstrefa Złotoryja - 27,9482 ha
- Podstrefa Lubin - 27,8328 ha
- Podstrefa Środa Śląska - 16,4017 ha
- Podstrefa Chojnów - 6,4766 ha
Obecnie dobiega końca postępowanie prawne włączenia nowych terenów w granice LSSE - Głogów, Prochowice, Przemków, Legnica oraz powiększenia podstrefy w mieście Złotoryja.