Lemuria (fikcyjna kraina)

Z Wikipedii

Lemuria to nazwa nadana hipotetycznemu zatopionemu lądowi na Oceanie Indyjskim przez Philipa Sclatera, używanemu przez XIX-wiecznych darwinistów dla wyjaśnienia izolacji lemurów na Madagaskarze i występowania skamieniałości ich przodków w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Ernst Haeckel, niemiecki darwinista, użył teorii o istnieniu Lemurii dla wyjaśnienia braku skamieniałości "brakującego ogniwa" między ludźmi a małpami, twierdząc że znajdują się one pod morzem.

Wszelkie spekulacje na temat tego typu "pomostów lądowych" straciły sens po odkryciu w latach 60. XX wieku płyt tektonicznych i ich wpływu na biogeografię.

W międzyczasie jednak, Helena Bławatska publikowała swoje teksty o Lemurii, twierdząc, że miała wizje starożytnej, przed-atlantydzkiej Księgi Dzyan. To ona sprawiła, że Lemuria stała się w powszechnej świadomości mistycznym, zaginionym kontynentem podobnym do Atlantydy i urosła od lądowego pomostu do ogromnego kontynentu zajmującego Ocean Indyjski i Pacyfik.

Kontynent Mu, wymyślony przez Augustusa Le Plongeon (1826-1908) prawdopodobnie oparty jest na teoriach dotyczących Lemurii. Jedna z płyt dwupłytowego albumu zespołu Therion z 2004 roku nawiązuje swą nazwą oraz tekstem jednej z piosenek do tej krainy. Skandynawska pisarka Margit Sandemo opisuje tę krainę w cyklu swoich powieści pt. "Saga o Czarnoksiężniku".