Leo Lipski

Z Wikipedii

Leo Lipski, właśc. Lipschuetz (ur. 10 lipca 1917 w Zurychu, zm. 7 lipca 1997 w Tel Awiwie) – polski pisarz emigracyjny, narodowości żydowskiej.

W Krakowie ukończył szkołę średnią, potem studiował psychologię i filozofię. Przed wojną ogłaszał utwory poetyckie i prozatorskie na łamach pism, m.in. "Kuźnia Młodych", "Nasz Wyraz", "Pion". Pierwsze miesiące wojny spędził we Lwowie, następnie był więziony w obozie radzieckim. Wydostał się z ZSRR razem z armią Andersa, po wojnie osiadł w Izraelu. Został wyróżniony nagrodą "Kultury" paryskiej w 1955.

Twórczość Lipskiego ma przede wszystkim charakter autobiograficzny, uwzględnia m.in. wątki łagru i niepełnosprawności (pisarz cierpiał na prawostronny paraliż). Wydał:

• Niespokojni (powieść, 1952)
• Dzień i noc (opowiadania, 1957)
• Piotruś (mikropowieść, 1960)
• Sarni braciszek (opowiadanie)
• Opowiadania zebrane (1988)

Źródła:

• Jan Zieliński, Leksykon polskiej literatury emigracyjnej, Lublin 1989