Leszek Kuzaj
Z Wikipedii
Leszek Kuzaj (ur. 16 maja 1966 w Krakowie), polski kierowca rajdowy. Debiutował w 1988 w Rajdzie Elmot jadąc Fiatem 126p. Choć oficjalna strona internetowa Kuzaja podaje, że w Mistrzostwach Świata zadebiutował podczas Rajdu Tysiąca Jezior w 1998 roku, w rzeczywistości po raz pierwszy wystartował w WRC siedem miesięcy wcześniej, w Rajdzie Monte Carlo[1]. Nie ukończył jednak imprezy; wypadł z trasy na siódmym odcinku specjalnym.
W 2002, 2004, 2005 i w 2006 roku zdobył tytuł Mistrza Polski w klasyfikacji generalnej.
Jeździł m.in. samochodami: Fiat 126p, Cinquecento Abarth, Renault Clio, Mitsubishi Lancer Evo, Subaru Impreza WRC, Toyota Corolla WRC, Peugeot 206 WRC, Subaru Impreza gr. N
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Fiat 126p
Jego ojciec Julian był również kierowcą rajdowym w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Leszek jako nastolatek pochodzący z Podgórza pomagał ekipach serwisowych Adamka i Szerli. Wkrótce otrzymał licencję i zaczął się ścigać Fiatem 126p, ale małżeństwo i praca zawodowa spowodowały przerwę w karierze po Rajdzie Krakowskim 1988, gdzie "dachował" na odcinku specjalnym Stadniki, ale który to rajd ukończył na trzecim miejscu w klasie.
[edytuj] Fiat Cinquecento Abarth
Renault Clio Williams przywieziony z Włoch posłużył do powrotu w tymże rajdzie Krakowskim siedem lat później, gdzie Kuzaj znów dachował. Potem jeździł Fiatem Cinquecento Abarth, jednak również bez sukcesów.
[edytuj] Mitsubishi Galant
Przed sezonem 1996 Mitsubishi Galant kupiony od Jarosława Paji służył Kuzajowi do pierwszych treningów pojazdem 4x4.
[edytuj] Mitsubishi Lancer EVO 3
Pierwsze starty profesjonalnym samochodem rajdowym Mitsubishi Lancer EVO 3 rozpoczął w roku 1996. Kuzaj zakończył ten sezon doskonałym dla debiutanta 7. miejscem w klasyfikacji generalnej i trzecim w grupie N. Samochodem tym zdobył również swój pierwszy mistrzowski tytuł w rallycrossie w klasie 4x4. Rok później zakończył sezon z tytułem Mistrza Polski w grupie N oraz 4 pozycją w klasyfikacji generalnej i ponownie tytułem Mistrza Polski w klasie 4 w rallycrossie.
W 1998 roku Kuzaj sześciokrotnie startował eliminacjach Mistrzostw Świata. Seria startów przyniosła tylko jeden, ale za to znaczący dla młodego zawodnika sukces - zajęcie 4 (punktowanego) miejsca w grupie N w rajdzie Finlandii.
[edytuj] Toyota Celica GT4 i Subaru Impreza WRC
W sezonie 1999 Kuzaj jeździł w klasie A, początkowo Toyotą Celica GT 4 a w dalszej części sezonu Subaru Impreza WRC. Sezon zakończył trzecią pozycją w klasyfikacji generalnej rajdowych Mistrzostw Polski. Na koniec roku wygrał Kryterium na ulicy Karowej.
[edytuj] Toyota Corolla WRC
W 2000 roku Leszek przesiadł się do Toyoty Corolli WRC i zdobył tytuł Wicemistrza Polski w klasyfikacji generalnej po rywalizacji z Januszem Kuligiem. W tym samym roku po raz pierwszy wygrał eliminacje RSMP. Jego pierwsza wygrana miała miejsce w Rajdzie Zimowym. W dalszej części sezonu Kuzaj startował w eliminacji MŚ Rajdzie Portugalii, jednak nie udało mu się ukończyć przejazdu.
Sezon 2000 skończył się poważnym wypadkiem na Rajdzie Tatry. Rok później ten sam samochód wystarczył do zdobycia tytułu drugiego Wicemistrza Polski - Kuzaj przegrał walkę z Januszem Kuligem i Krzysztofem Hołowczycem.
Krakowianin rozpoczął sezon 2001 od ponownego wygrania w Rajdzie Zimowym. W połowie roku wygrał po raz pierwszy w życiu Rajd Polski, jednak nie osiągnął dobrego rezultatu na koniec sezonu.
[edytuj] Peugeot 206 WRC
W roku 2002 Kuzaj przesiadł się do Peugeota 206 WRC ze stajni Kronos Racing z Belgii. Jego pilotem został Erwin Mombaerts. Był to jeden z najlepszych sezonów dla Kuzaja, który zdobył wówczas upragnione Mistrzostwo Polski. Starty w RME zaowocowały wygraną w Rajdzie Albeny w Bułgari oraz Rajdzie Chorwacji. Sukcesem zakończył się także jego start w Rajdzie Barum, gdzie wywalczył drugie miejsce. W Rajdzie Antibes startował w jednym zespole (Racing Lions) u boku późniejszego Mistrza Europy Renato Travaglii. Na koniec sezonu Kuzaj został II wicemistrzem Europy.
[edytuj] Subaru Impreza WRC S8
W sezonie 2003 Kuzaj zmienił samochód na Subaru Impreza WRC S8. Awarie samochodu i wypadki były przyczyną dopiero trzeciego miejsca na koniec sezonu w RSMP.
Rok 2004 rozpoczął od startów w rajdach: Janner, Sumava, Presov i Vranov. Był to pierwszy rok, w którym Kuzaj zaczął budować i wynajmować samochody marki Subaru. Zakaz samochodów WRC w MP był powodem przesiadki kierowcy do Imprezy STi N10 grupy N. W tym roku wywalczył kolejny tytuł Mistrza Polski wygrywając m.in. rajdy: Elmot i Rzeszowski. Koniec sezonu to wygrana w Rajdzie Barbórki Warszawskiej. Początek roku 2005 to udany start w Belgii, gdzie wygrał Rajd Bleu Ardenne. Rajdu del Ciocco nie ukończył. Dalsza cześć sezonu to starty w RSMP i RSME za kierownicą najnowszego Subaru Imprezy STI N11 grupy N.
W sezonie 2006 Kuzaj równolegle startował w Mistrzostwach Świata Samochodów Produkcyjnych (PCWRC) oraz w Mistrzostwach Polski. Wygrana w 4 eliminacjach RSMP zapewniła mu czwarty tytuł Mistrza Polski. Najwyższa lokata w MŚ to drugie miejsce w klasyfikacji PCWRC na Rajdzie Argentyny (1 wygrany OS). Kuzaj nawiązał także współpracę z firmą Tein, która jest producentem sportowych zawieszeń.
Kuzajowi pilotowali m.in. Maciej Baran, Jarosław Baran, Zbigniew Baran, Paweł Boratyn, Andrzej Mocie, Krzysztof Gęborys, Andrzej Górski, Jakub Mroczkowski, Artur Skorupa, Emil Horniacek, Mikołaj Madej, Maciej Wisławski, Erwin Mombaerts, Magda Lukas, Łukasz Włoch, Maciej Szczepaniak oraz Craig Parry.
[edytuj] Leszek Kuzaj kontra Marcin "wróg" Pawłowski
Leszek Kuzaj zmierzył się 23 maja 2007 roku z Marcinem "wrogiem" Pawłowskim w grze wyścigowej Forza Motorsport 2 na Xboksie 360 podczas imprezy promującej ten tytuł, która została zorganizowana przez Microsoft Polska. Zawodowy kierowca rajdowy musiał uznać wyższość znanego gracza, gdyż przegrał dość znacznie. Marcin Pawłowski od chwili wyjścia na prowadzenie nie dał szans Kuzajowi, by ten go wyminął. Obaj zawodnicy po zakończeniu przejazdu pogratulowali sobie wzajemnie, życząc sukcesów zarówno w wirtualnym, jak i prawdziwym świecie wyścigów.
Przypisy
- ↑ Feralna siódemka w Gazeta Wyborcza, 21 stycznia 1998 r., str. 31
