Leukocytoza
Z Wikipedii
 |
Inne określone zaburzenia dotyczące krwinek białych |
| ICD-10: |
D72.8
|
|
D72.8.0 {{{X.0}}} |
|
| D72.8.1 {{{X.1}}} | |
| D72.8.2 {{{X.2}}} | |
| D72.8.3 {{{X.3}}} | |
| D72.8.4 {{{X.4}}} | |
| D72.8.5 {{{X.5}}} | |
| D72.8.6 {{{X.6}}} | |
| D72.8.7 {{{X.7}}} | |
| D72.8.8 {{{X.8}}} | |
| D72.8.9 {{{X.9}}} | |
Leukocytoza jest to zwiększona liczba krwinek białych (leukocytów) (oznaczenie: WBC - ang. white blood cells) w morfologii krwi obwodowej. Na liczbę leukocytów we krwi składają się różne rodzaje krwinek: neutrofile (do 70%), eozynofile (do 4%), bazofile (do 1%), limfocyty (20-25%) oraz monocyty (do 8%).
W zależności od tego, który z rodzajów leukocytów występuje we krwi obwodowej w zwiększonej ilości (parametry uzyskiwane poprzez wykonanie rozmazu krwi obwodowej) mówimy o neutrofilii, eozynofilii, bazofilii, limfocytozie lub monocytozie.
[edytuj] Norma
Prawidłowa ilość leukocytów u dorosłego człowieka wynosi od 4.500 do 10.000 w 1 mm³ krwi.
[edytuj] Przyczyny
Oznaczenie poziomu leukocytów we krwi obwodowej jest badaniem wysoce nieswoistym. Ilość leukocytów nawet u zdrowych osób jest zmienna i wzrasta na przykład w wyniku wysiłku fizycznego, czy w okresie ciąży. Przyczyną zwiększonej liczby leukocytów we krwi obwodowej może być między innymi ostra infekcja (wirusowa, bakteryjna lub spowodowana zakażeniem pasożytami), choroba nowotworowa lub reakcja organizmu na przyjmowane leki.
