Lewici
Z Wikipedii
Lewici - potomkowie Lewiego (jednego z dwunastu synów Jakuba), a ściślej - jego trzech synów: Gerszona, Kehata i Merariego. Od nich pochodzą trzy "rody" lewickie: Gerszonici, Kehatyci i Meraryci.
[edytuj] Wyróżnienie
Po wyjściu z niewoli egipskiej Bóg wybrał ich (w miejsce pierworodnych Izraela) jako swą szczególną własność, po czym kazał ich wyświęcić do służby (Lb 3:5-8,12-13); przy czym tylko niektórzy spośród nich (Aaron i jego synowie) zostali przeznaczeni do służby kapłańskiej (Wj 28:1). Wśród lewitów można było zatem wyróżnić kapłanów - potomków Lewiego i Aarona oraz pozostałych Lewitów, pochodzących wprawdzie od Lewiego, ale nie od Aarona.
Po zdobyciu Kanaanu nie otrzymali własnej ziemi do zamieszkania, lecz pozostałe plemiona wydzieliły dla nich 48 miast (po cztery na terenie każdego z 12 pokoleń Izraela), wraz z pastwiskami do wypasu trzód. Otrzymywali regularnie dziesięcinę z płodów i bydła, a także część z każdej ofiary, przynoszonej przez Izraelitów do Świątyni Jerozolimskiej (Wj 23:19; Kpł 27:30-33; Lb 18:21-24; 35:1-8). Lewici, nie będący kapłanami, dziesiątą część otrzymywanej darowizny przekazywali kapłanom (Lb 18:26-32; Ne 10:39).
[edytuj] Zadania Lewitów
Zajmowali się głównie pilnowaniem i sprzątaniem Świątyni, przygotowywaniem liturgii (oprawa muzyczna, śpiew) oraz innymi pracami, zleconymi im przez kapłanów. Dawid niektórych lewitów przeznaczył do służby urzędniczej i sędziowskiej (1 Krn 26:29-32; 2 Krn 19:8-11). Czasem pomagali kapłanom w wyjaśnianiu ludowi Prawa Mojżeszowego (2 Krn 17:8-9). Pozostawali w służbie od 25 do 50 roku życia (Lb 8:23-26). Nie mieli prawa zbliżać się do Miejsca Najświętszego, ani do ołtarza (Lb 18:3).
W czasach Dawida podzielono ich (podobnie, jak kapłanów) na 24 oddziały, które pełniły kolejno służbę w Świątyni. Lewita jest też ukazany w Nowym Testamencie ( Ewangelia św.Łukasza )w przypowieści o Dobrym Samarytaninie.
