Ligustr pospolity

Z Wikipedii

Ligustr pospolity
Ligustr pospolity
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	oliwkowce
Rodzina	oliwkowate
Rodzaj	ligustr
Gatunek	ligustr polspolity
Nazwa systematyczna
'Ligustrum vulgare L.
Galeria zdjęć i grafik

Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare L.) - gatunek rośliny z rodziny oliwkowatych. Występuje w zachodniej, środkowej i południowej Europie, w północno-zachodniej Afryce, zachodniej Azji i na Kaukazie. W Polsce jest pospolicie uprawiany. Miejscowo w okolicach Gdyni i na południu występuje zdziczały na naturalnych stanowiskach (kenofit)^[1].

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zastosowanie 3 Przypisy 4 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Krzew dorastający do 2-3 m wysokości, w optymalnych warunkach do 5 m.

Liście

Ciemnozielone, eliptyczne, krótkoogonkowe. Całobrzegie, nagie, długości do 6 cm. Opadają na zimę, czasem szczytowe zimozielone.

Kwiaty

Białe, małe, średnicy około 5 mm, o charakterystycznym zapachu, zebrane w gęste szczytowe wiechy. Korona zrosłopłatkowa, o rurce dwukrotnie dłuższej od kielicha. Kwitnie w końcu czerwca i w lipcu.

Owoc

Czarny, błyszczący jagodopodobny pestkowiec, 1–2-nasienny. Długo utrzymuje się na krzewie. Owoce są trujące.

Biotop

Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Berberidion i zespołu roślinności Pruno-Ligustretum. ^[2].

[edytuj] Zastosowanie

• Roślina ozdobna. Sadzony jest jako krzew ozdobny, głównie na żywopłoty. Jest najbardziej popularnyn krzewem żywopłotowym. Doskonale znosi cięcie, po cięciu ulega zagęszczeniu. Ma bardzo małe wymagania glebowe, jest odporny na zanieczyszczenia powietrza. Niektóre odmiany, szczególnie te o ozdobnych liściach łatwo przemarzają.
• Roślina pszczelarska
  • koncentracja cukru w nektarze 34-40%
  • wydajność miodowa 20 kg/ha

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8. 
2. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. 

[edytuj] Bibliografia