Litania (liturgia)

Z Wikipedii

Litania (łac. 'litania' pochodzi z gr. słowa 'λιταυεία' błaganie od 'litē' prośba, modlitwa) – jedna z form modlitwy, używana w liturgii kościołów chrześcijańskich, wyrażająca błaganie, czy też prośbę o pomoc osób boskich lub świętych. Litania może być odmawiana lub śpiewana. Charakteryzuje się tym, że na "zawołanie" osoby prowadzącej, lud daje jednakową odpowiedź, np. Kyrie eleison lub Módl się za nami. Zwykle w kościele litanię odmawia się przy wystawionym Najświętszym Sakramencie. Rozpoczyna się ją śpiewem ku czci Eucharystii, najczęściej jest to pieśń "O Zbawcza Hostio" podczas tego śpiewu (często także przy akompaniamencie dzwoniących dzwonków) kapłan otwiera tabernakulum i wystawia Najświętszy Sakrament w monstrancji, potem następuje okadzenie Najświętszego Sakramentu. Po tych czynnościach następuje właściwa modlitwa zwana litanią. Po litanii w kościele znowu rozlega się dźwięk dzwonków i śpiew ku czci Eucharystii, w tym miejscu najczęściej jest to pieśń "Przed tak Wielkim Sakramentem", w tym samym czasie kapłan okadza Najświętszy Sakrament i zakłada welon. Gdy śpiewy zostaną zakończone kapłan błogosławi wiernych Najświętszym Sakramentem (w tym samym czasie ministrant okadza Najświętszy Sakrament) po czym odkłada monstrancję i chowa Najświętszy Sakrament do tabernakulum i razem z usługującymi ministrantami odchodzi do zakrystii.