Longines

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Do weryfikacji: tytuł - czy nie powinno być "Longinus"?

Longines - według źródeł bizantyjskich, autor traktatu "O wzniosłości" [gr. Peri hypsous], wpływowego dzieła teoretycznego o celach literatury.

[edytuj] Wątpliwości

Jego imię nie jest pewne, dlatego tez czasami opatruje sie je dodatkiem: Pseudo-Longines; podobnie wątpliwe jest i datowanie jego dzieła: ze względu na zawarty cytat z biblijnej Księgi Rodzaju (tak!) - i to w dodatku pochlebny, jawią się pytania, czy tak wczesne datowanie jego dzieła nie jest anachronizmem. Możliwe jest tez, ze przykład omawianego cytatu z Księgi Rodzaju jest późniejszym dodatkiem przepisującego. Za takim rozumieniem może przemawiać fakt, ze jakakolwiek znajomość tekstów biblijnych w środowiskach literackich hellenizmu była w tak wczesnym czasie zgoła znikoma.

[edytuj] "O wzniosłości"

Traktat ten, którego pierwsza posiadana kopia pochodzi dopiero z około 1000 roku n.e., jest zbudowany z komentowanych przykładów zaczerpniętych z kanonu klasycznej literatury greckiej, które podbudowują argumentacje autora. Główną tezą jest przekonanie, że jakość w literaturze powstaje ponad poziomem przekonania, poprzez zachwycenie czytelnika i umożliwienie czytelnikowi obcowania z umysłem autora, który tworzył w stanie ekstazy. Możliwe jest zatem zbieranie najlepszych dziel literackich, w których zaświadczone jest uniesienie (ekstaza) autora do poziomów niedostępnych żadnemu twórcy przez sama sztukę pojętą jako dobry warsztat i znajomość reguł dobrego pisania.

Jedyna rada dla twórców jest zagłębianie się w dziełach tych wyjątkowych umysłów, którym dane było pisać w stanie uniesienia i dobrze robią ci, którzy próbują naśladować te znakomite wzory. Poprzez takie, pośrednie obcowanie z tym, co wzniosłe, jakąś część tej wzniosłości może tez przeniknąć do ich wysiłków.

[edytuj] Odbiór

Traktat "O wzniosłości" stał się, dzięki francuskiemu tłumaczeniu Boileau, i rychło po nim tłumaczeniach angielskich, istotna podstawa gustu klasycznego w 17 i 18 wieku. Przekonanie o uczeniu się od geniuszów przeszłości i uznanie szczególnej wartości epoki klasycznej stają się w odróżnieniu od renesansowego poczucia odnowy, trwałą postawą pedagogiczną i opoką konsensusu o dobrym guście. Przekonanie to jest już obecne świadomie u Plutarcha, por. żywot Peryklesa, w którym zaświadcza przekonanie współczesnych o tym, że żyli w wyjątkowo uprzywilejowanym duchowo czasie.

Traktat nie przestawał dawać natchnienia rozmaitym umysłom od Johna Miltona, do Edwarda Curtiusa i Paula de Mana.