Wikipedysta:Loraine/brudnopis

Z Wikipedii

Lew Dawidowicz Trocki, wł. Lew Dawidowicz Bronstein (ur. 7 listopada 1879 w Janówce, zm. 21 sierpnia 1940) w Mexico City - rewolucjonista rosyjski pochodzenia żydowskiego, uczestnik rewolucji 1905 i 1917, jeden z twórców i przywódców Rosji Radzieckiej. Pierwszy radziecki komisarz ludowy spraw zagranicznych, a następnie komisarz spraw wojskowych i morskich, twórca Armii Czerwonej. Jeden z pierwszych członków radzieckiego Politbiura oraz prezydium, Kominternu.

Po śmierci Lenina przywódca Lewicowej Opozycji w ZSRR, toczył walkę z Józefem Stalinem o władzę w kraju i dalsze kierunki rozwoju Związku Radzieckiego. W 1927 został usunięty z Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) i z Kominternu i zesłany do Ałma-Aty, rok później - wygnany z kraju. Przebywał na emigracji w Turcji, Francji, Norwegii i w Meksyku, pozostając aktywnym krytykiem stalinizmu z pozycji marksistowskich. W 1938 założył IV Międzynarodówkę; oparty na jego myśli politycznej trockizm stał się najpoważniejszym odłamem marksizmu krytycznym wobec ZSRR. W 1940 zginął w zamachu przeprowadzonym przez Ramona Mercadera na rozkaz Stalina.

[edytuj] Biografia

[edytuj] Dzieciństwo

Urodził się jako Lew (Lejba) Bronstein w Janówce koło Chersonia, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Był piątym z ośmiorga (czworo zmarło w dzieciństwie) dzieci średniozamożnego żydowskiego chłopa Dawida Bronsteina (1847-1922) oraz jego żony Anny (zm. 1910). W rodzinnym domu Bronsteinów nie posługiwano się jidysz, ale mieszanką języków rosyjskiego i ukraińskiego; Bronsteinowie byli również zdeklarowanymi ateistami ^[1]. Przez pierwsze dziewięć lat życia Trocki nie opuszczał w ogóle rodzinnej Janówki ^[2]. Jako dziecko widział warunki pracy zatrudnianych przez ojca robotników rolnych, co wg niego, razem z ateizmem rodziców, miało istotny wpływ na ukształtowanie się jego przyszłego światopoglądu ^[3], chociaż sam w dzieciństwie nie doświadczył niedostatku będącego udziałem milionów chłopów rosyjskich ^[4]. Bronsteinom zależało na edukacji swoich dzieci; dziewięcioletni Lew przez krótki czas uczył się w lokalnej żydowskiej szkole, a następnie trafił do Szkoły Realnej Św. Piotra i Pawła w Odessie, jednej z lepszych szkół w południowej Rosji, gdzie zawsze należał do wyróżniających się uczniów ^[5].

[edytuj] Początek działalności rewolucyjnej

W 1896 Lew Bronstein musiał przenieść się do Nikołajewa, by zgodnie z zasadami nauki młodzieży żydowskiej ukończyć ostatni rok przed wstąpieniem na uniwersytet. Mieszkając u znajomych rodziców, których dwaj synowie sympatyzowali z ruchem narodnickim, tylko początkowo był całkowicie obojętny na politykę, planując studia matematyczne w Noworosyjsku ^[6]. Jak sam wspominał, któregoś dnia dał się jednak wciągnąć w dyskusję i w rezultacie sam dołączył do radykalnego ruchu ^[7]. Zaczął uczęszczać na spotkania rewolucyjnych kółek (których nie znał z Odessy) i kosztem nauki brać udział w debatach z marksistami, których w tym okresie ostro atakował, a ponadto, ku przerażeniu rodziców, zamieszkał z grupą przyjaciół i socjalistą Szwigowskim w samowystarczalnej komunie ^[8]. Wkrótce porzucił narodnictwo (do czego przyczyniła się jego późniejsza żona Aleksandra Sokołowska) i współtworzył oparty na ideach marksizmu Południoworosyjski Związek Robotniczy, używając pseudonimu Lwow. Był jednym z liderów organizacji, choć przyznawał się do swojego niewielkiego jeszcze poziomu wiedzy politycznej ^[9]. Grupa działała do 1898, kiedy Trocki i 200 innych członków grupy zostało aresztowanych. Uznany za prowodyra i ideowego przywódcę organizacji, Trocki został umieszczony w skrajnie niehigienicznych warunkach w izolowanej celi i dopiero za opłatą przeniesiony w zdrowsze miejsce, do więzienia w Odessie ^[10]. Łącznie przez dwa lata oczekiwał na proces sądowy, który w końcu się nie odbył; niemniej podejrzani otrzymali wyroki kilkuletniego zesłania administracyjnego ^[11]. W więzieniu Trocki na własną rękę poszerzał wiedzę filozoficzną, jak również ożenił się z Aleksandrą Sokołowską ^[12].

Na zesłaniu w Wiercholeńsku i Ust-Kut koło Irkucka ^[13] Trocki zarabiał jako dziennikarz gazety Przegląd Wschodni, używając pseudonimu Antid Oto ^[14], gdzie pisał głównie o literaturze. Jego niezwykła płodność pisarska oraz coraz solidniejszy światopogląd marksistowski sprawiły, że został dostrzeżony przez Krzyżanowskiego, agenta Lenina, który ułatwił mu ucieczkę z Syberii ^[15].

Trotsky escaped from Siberia in the summer of 1902. It is said he adopted the name of a jailer of the Odessa prison in which he had earlier been held,[6] and this became his primary revolutionary pseudonym. Once abroad, he moved to London to join Georgy Plekhanov, Vladimir Lenin, Julius Martov and other editors of Iskra. Under the pen name Pero ("feather" or "pen" in Russian), Trotsky soon became one of the paper's leading authors.

Unknown to Trotsky, the six editors of Iskra were evenly split between the "old guard" led by Plekhanov and the "new guard" led by Lenin and Martov. Not only were Plekhanov's supporters older (in their 40s and 50s), but they had also spent the previous 20 years in European exile together. Members of the new guard were in their early 30s and had only recently come from Russia. Lenin, who was trying to establish a permanent majority against Plekhanov within Iskra, expected Trotsky, then 23, to side with the new guard and wrote in March 1903:[7]

   I suggest to all the members of the editorial board that they co-opt 'Pero' as a member of the board on the same basis as other members. [...] We very much need a seventh member, both as a convenience in voting (six being an even number), and as an addition to our forces. 'Pero' has been contributing to every issue for several months now; he works in general most energetically for the Iskra; he gives lectures (in which he has been very successful). In the section of articles and notes on the events of the day, he will not only be very useful, but absolutely necessary. Unquestionably a man of rare abilities, he has conviction and energy, and he will go much farther.

Due to Plekhanov's opposition, Trotsky did not become a full member of the board, but from then on participated in its meetings in an advisory capacity, which earned him Plekhanov's enmity.

In late 1902, Trotsky met Natalia Sedova, who soon became his companion and, from 1903 until his death, his wife. They had two children together, Lev Sedov (b. 1906) and Sergei Sedov (b. 1908). As Trotsky later explained,[8] after the 1917 revolution:

   In order not to oblige my sons to change their name, I, for "citizenship" requirements, took on the name of my wife.

But the name change remained a technicality and he never used the name "Sedov" either privately or publicly. Natalia Sedova sometimes signed her name "Sedova-Trotskaya". Trotsky and his first wife, Aleksandra Sokolovskaya, maintained a friendly relationship until she disappeared in 1935 during the Great Purges.

[edit]

http://en.wikipedia.org/wiki/Sergejus_Larinas

We provide Linux to the World

Wikipedysta:Loraine/brudnopis

Z Wikipedii

[edytuj] Biografia

[edytuj] Dzieciństwo

[edytuj] Początek działalności rewolucyjnej

Views

nawigacja

zmiany

dla edytorów

Szukaj