Lud Halethy
Z Wikipedii
Lud Halethy (inaczej Haladinowie) - plemię z Pierwszej Ery Śródziemia, fikcyjnego świata stworzonego przez J.R.R. Tolkiena.
Przybyli do Beleriandu rok po spotkaniu Finroda z Rodem Beora (ok. 310 Pierwsza Era), dlatego zwani byli Drugim Rodem Edainów. Po przebyciu Ered Luin osiedlili się w Thargelionie. Po pewnym czasie zostali zaatakowani przez orków i uratowani przez Caranthira.
Pod przywództwem wielkiej wojowniczki Halethy rozpoczęli migrację na zachód, najpierw osiadając w Estoladzie, a potem w Brethilu, który otrzymali od Thingola w zamian a strzeżenie Przeprawy na Teiglinie. Przez wiele lat żyli w swym lesie, rzadko kontaktując się z Eldarami i pozostałymi Edainami. Po Dagor Bragollach napłynęło do nich wielu członków Pierwszego Rodu.
Haladinowie wzięli udział w Nirnaeth Arnoediad jako część zachodniej armii; zostali zdziesiątkowani osłaniając odwrót Fingona. W roku 496 Pierwszej Ery ulegli orkom maszerującym na Nargothrond. W tym roku dołączył do nich Túrin (pod imieniem Turambara), szybko zdobywając ich zaufanie. Aż do końca Pierwszej Ery żyli w ukryciu w swym lesie napastowani przez orków. Niewielka ich ilość przeżyła i udała się do Númenoru.
Haladinowie nie byli spokrewnieni z resztą Edainów, ich język za to przypominał mowę Easterlingów. Byli także od nich mniej szlachetni i uczeni, woląc walkę i polowanie w dziczy. Od czasów Halethy mieli w zwyczaju posiadanie kobiet-wojowniczek. Pośród nich żyło plemię Drúedainów, z którymi byli zaprzyjaźnieni.
