Ludwik Aleksander Burbon

Z Wikipedii

Ludwik Aleksander Burbon, fr. Louis-Alexandre de Bourbon (6 czerwca 1678 – 1 grudnia 1737) - francuski admirał i marszałek, hrabia Tuluzy od 1681, książę Penthièvre od 1697 i książę Rambouillet od 1711.

Urodził się w Wersalu jako trzeci syn króla Ludwika XIV, i jego oficjalnej metresy - Françoise-Athénaïs, markizy de Montespan.

W wieku 5 lat został mianowany admirałem Francji. W lutym 1684 został pułkownikiem regimentu piechoty, noszącego jego imię, a w 1693 - mestre de camp regimentu kawalerii. W styczniu 1689 został mianowany gubernatorem Gujenny, sześć lat później tytuł ten zamienił na gubernatora Bretanii. 3 stycznia 1696 Ludwik Aleksander został marszałkiem Francji i tym samym stał się dowódcą Królewskiej Armii. W przeciwieństwie do większości swoich poprzedników i następców nie traktował tytułu admirała Francji jako jedynie synekury, i przez całe życie żywo interesował się sprawami marynarki, zabiegając o jej interesy na dworze. Odznaczył się podczas wojny o sukcesję hiszpańską, podczas której otrzymał zadanie obrony Sycylii oraz dowodził w bitwie morskiej pod Malagą w 1704 roku.

W marcu 1714 otrzymał dodatkowo tytuł Wielkiego Łowczego Francji. Swoją karierę w dużej mierze zawdzięczał również intrygom żony swojego brata - Ludwika Augusta, księcia Maine - Annie Ludwice Benedykcie Burbon-Condé.Podobnie jak wszystkie inne nieślubne dzieci króla z Markizą de Montespan, Ludwik August został uznany przez ojca. W lecie 1714 Ludwik XIV umieścił Ludwika Augusta razem z jego braćmi w linii sukcesji tronu, na wypadek gdyby jego ślubni potomkowie wymarli.

[edytuj] Małżeństwo

2 lutego 1723 Ludwik Aleksander ożenił się z miłości z wdową Marią Wiktorią de Noailles (1688-1766), córką marszałka Anne Jules de Noailles. Później urodziła mu ona syna:

• Louis Jean Marie de Bourbon (1725-1793), księcia de Penthièvre, de Rambouillet, d'Aumale i de Gisors. Kiedy pogrążony w niełasce zmarł w Rambouillet w 1737 roku, Ludwik zastąpił go na wszystkich jego stanowiskach.

Ludwik Aleksander został pochowany razem z resztą swojej rodziny w kaplicy królewskiej w Dreux.

[edytuj] Bibliografia

• Paweł Piotr Wieczorkiewicz Historia wojen morskich. Wiek żagla, Wydawnictwo Puls, Londyn 1995, ISBN 1-85917-030-7 (vol. I & II)