Ludwik August Burbon
Z Wikipedii
Ludwik August Burbon, fr. Louis-Auguste de Bourbon (ur. 31 marca 1670 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 14 maja 1736 w Sceaux) - najstarszy nieślubny syn króla Ludwika XIV, i jego oficjalnej metresy - Françoise-Athénaïs, markizy de Montespan.
Ludwik August był ulubionym synem Ludwika. 19 marca 1692 r. poślubił on Annę Ludwikę Benedyktę Burbon-Condé (8 listopada 1676 - 23 stycznia 1753), córkę Henryka Juliusza Burbona, księcia de Condé, i Anny Henrietty, córki Edwarda von Pfalz-Simmern. Para miała 7 dzieci, ale wszystkie one zmarły bezdzietnie:
- córka (11 - 26 września 1694), Mademoiselle de Dombes
- Ludwik Konstantyn (27 listopada 1695 - 28 września 1698), książę de Dombes
- córka (21 grudnia 1697 - 24 sierpnia 1699), Mademoiselle d'Aumale
- Ludwik August II (4 marca 1700 - 30 września 1755), książę d'Aumale i de Dombes
- Ludwik Karol (15 października 1701 - 13 lipca 1775), hrabia d'Eu
- Karol (31 marca 1704 - 2 września 1708), książę d'Aumale
- Ludwika Franciszka (4 grudnia 1707 - 19 sierpnia 1743), mademoiselle du Maine
[edytuj] Plany Ludwika XIV
Podobnie jak wszystkie inne nieślubne dzieci króla z Markizą de Montespan, Ludwik August został uznany przez ojca. Stało się to 20 grudnia 1673 r. Został również księciem Maine. Później został pułkownikiem-generałem oddziałów szwajcarskich. Brał udział w licznych wojnach toczonych wówczas przez Francję u boku marszałka Luksemburskiego. W 1681 r. otrzymał tytuły księcia de Dombes i hrabiego d'Eu. W 1686 r. został księciem d'Aumale i kawalerem Orderu Świętego Ducha. W 1688 r. otrzymał awans na generała-porucznika.
W lecie 1714 Ludwik XIV umieścił Ludwika Augusta razem z jego braćmi w linii sukcesji tronu, na wypadek gdyby jego ślubni potomkowie wymarli. Tą kontrowersyjną decyzję podjął, ponieważ w ciągu jednego roku, zmarli nagle aż trzej jego kolejni następcy, i jedynym jego spadkobiercą został mały Ludwik, książę Andegawenii. Gdyby ten ostatni zmarł, mogłaby rozpocząć się we Francji wojna domowa o francuską sukcesję - między potomkami Filipa V, króla Hiszpanii, a potomkami Filipa II, księcia Orleanu. W tym celu król uznał swoje nieślubne dzieci, ale spotkało się to oczywiście z niechęcią innych francuskich książąt np. książąt Kondeuszy czy książąt Orleańskich.
W sierpniu 1715 zdrowie króla znacznie się pogorszyło. 22 sierpnia Ludwik nie był w stnie uczestniczyć w paradzie wojskowej w ogrodach Wersalu, i Ludwik August zastąpił ojca. To publiczne wywyższenie Ludwika Augusta, jeszcze bardziej zaniepokoiło książąt Orleańskich. 1 września 1715 król zmarł. Jego testament ustanowił nad nowym małoletnim królem dwóch regentów: księcia Orleanu i księcia Maine. Już następnego dnia książę Orleanu w Parlamencie unieważnił ten testament.
[edytuj] Koniec nadziei
Pokłócony z księciem Orlenu, Ludwik August razem ze swoją żoną dołączyli spisku Cellamare'a, ufali że nowym regentem zostanie król Hiszpanii. Spisek nie powiódł się, wyszedł na jaw, i parę spiskowców wysłano na wygnanie, co ostatecznie zabiło ich królewskie ambicje. Ludwik został osadzony w Doullens, a jego żona w Dijon. Uwolnieni w 1720 r. nie mieszali się już do polityki. Ludwik zamieszkał z żoną w swojej posiadłości w Sceaux, gdzie zmarł w 1736 r.
