Ludwik Musioł
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Hasło należy gruntownie opracować, najlepiej na podstawie książki podanej w bibliografii. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Ludwik Musioł (ur. 19 grudnia 1892 r. w Mikołowie - zm. 28 marca 1970 r.) - nauczyciel, wizytator, archiwista, wybitny historyk śląski, prekursor krajoznawstwa, historyk kultury oraz Kościoła katolickiego, lingwista, etnograf. Autor ponad 300 prac naukowych.
[edytuj] Bibliografia
- Ludwik Musioł, Bieruń. Monografia historyczna, Bieruń 1999. - (pozycja ta zawiera we wstępie bardzo obszerny życiorys autora)
Ludwik Musioł (1892-1970). Przyszedł na świat w dniu 19 grudnia 1892 r. w Mikołowie, jako szóste dziecko w polskiej rodzinie. Pochodził z rodziny chłopskiej, zasiedziałej od wieków w ziemi mikołowskiej. Musioł szkołę ukończył 27 marca 1907 r. Na świadectwie ukończenia szkoły figurują same dobre oceny. Nieco słabszy stopień otrzymał tylko z pisania. Widocznie mały Ludwik wychowany w polskim domu nie mógł sobie poradzić z niemiecka pisownią. W domu Musiołów panowała szczerze polska atmosfera. Mówiono tylko po polsku, z konieczności znano język niemiecki.
Był historykiem Śląska. Jako nauczyciel i publicysta, w czasach plebiscytu kształtował świadomość narodową Ślązaków, po przyłączeniu części Górnego Śląska do Polski wychowywał kadry młodych nauczycieli, by wreszcie w latach 30. zająć się wyłącznie pracą naukową nad zagadnieniami polskości Śląska. Jako historyk był wszechstronnym naukowcem: historykiem kultury, historykiem Kościoła, lingwistą, archiwistą, świetnym znawcą staropolszczyzny i spraw słowiańskich, przede wszystkim jednak był jednym z najznakomitszych znawców dziejów Śląska i to na skalę światową. We wszystkich wymienionych dziedzinach pracował z dużą swobodą, opanowawszy gruntownie metodę badań historycznych. Był także współzałożycielem i czynnym członkiem Towarzystwa Polskich Nauczycieli na Górnym Śląsku. Główną troską towarzystwa było wprowadzenie nauki w języku polskim do szkół podstawowych na obszarze plebiscytowym, zorganizowanie możliwie licznych kursów języka polskiego dla dorosłych oraz niezmiernie ważna sprawa szkolenia polskich nauczycieli. W latach okupacji wykazał się niezwykłą odwagą i hartem ducha. Więziony w latach 1948-1952 nie zaprzestał pracy naukowej. W ostatnim okresie swojego życia pracował dosłownie bez wytchnienia. Dnia 28 grudnia 1948r. został aresztowany pod zarzutem współpracy z Niemcami. Pobyt w więzieniu był dla Ludwika Musioła ciężkim doświadczeniem. Przebywał tu w otoczeniu prymitywnych przestępców, dręczył go głód i wszy. Jak później sam opowiadał, przeżycie tego koszmaru było możliwe tylko dlatego, że pozwolono mu uczyc analfabetów. Wypuszczony z zakładu karnego został 16.01.1952r.
Posługiwał sie językami: łaciną, niemieckim, francuskim, czeskim i staroczeskim, no i oczywiście polskim, nie wyłączając staropolszczyzny. Znał prócz tego języki: hebrajski, semicki, rosyjski i starorosyjski oraz grekę klasyczną.
Okres pracy pedagogicznej w Pszczynie(1922-1931)
W 1922r. na polecenie ówczesnych wojewódzkich władz szkolnych przystąpił wspólnie z Tadeuszem Przysieckim do zorganizowania w Pszczynie pierwszego polskiego seminarium nauczycielskiego. Seminarium pragnęło zasilić wieś śląską własną, rodzimą inteligencją, której w tym czasie Śląsk prawie nie posiadał. W roku 1925 mury opuściło pierwszych 22 młodych nauczycieli. Jeden z jego wychowanków tak kreśli sylwetkę Ludwika Musioła. "Profesor prowadził różne przedmioty; rysunki, geografie, język niemiecki i coś tam jeszcze. Z krótką fajeczką, wiecznie ja napychający tytoniem, że aż mu palce zżółkły. Myślał głośno, nie krępując się wobec nas, że od razu nie mógł ustalić wyniku."
Ludwik Musioł zmarł w Katowicach 28 marca 1970 roku. Został pochowany na cmentarzu w Ligocie. Na jego grobie widnieje napis: "Ludwik Musioł - wybitny historyk śląski".
Źródło: Henryk Stasiński, Ludwik Musioł, śląski historyk i archiwista.
