Ludwik d'Évreux
Z Wikipedii
Ludwik Francuski, Ludwik, hrabia d'Évreux (3 maja 1276 – 19 maja 1319, w Paryżu) - hrabia Évreux, Étampes i Beaumont-le-Roger, trzeci syn króla Francji - FIlipa III Śmiałego (i jego drugiej żony - Marii Brabanckiej). Jego przyrodnimi braćmi byli: król Filip IV Piękny i Karol de Valois.
Ludwik był osobą cichą i refleksyjną, politycznie zawsze był w opozycji do swojego brata Karola de Valois (który był jego całkowitym przeciwieństwem). W 1297, 1304 i 1315 uczestniczył w kampanii we Flandrii. Łączyły go za to bardzo bliskie stosunki z bratankiem, późniejszym królem Filipem V Długim. W 1316 Filip V podniósł hrabstwo Évreux do rangi parostwa. Poprzez swojego syna - Filipa III, króla Nawarry, Ludwik został ojcem dynastii kapetyńskiej Évreux-Navarre, panującej w Nawarze do 1441 roku (członkowie tej dynastii używali zamiennie przymiotników z Nawarry i z Évreux).
Ludwik poślubił Małgorzatę (Marguerite) d'Artois, córkę Filipa d'Artois i siostrę słynnego rozrabiaki - Roberta III d'Artois. Para miała razem 5 dzieci:
- Marię (1303–1335), od 1311 żonę Jana III, księcia Brabancji,
- Karola d'Évreux (1305–1336), hrabiego d'Étampes, męża Marii de la Cerda, pani Lunel (córki Fernando de la Cerda),
- Filipa III, króla Nawarry (1306–1343), męża królowej Joanny II Małej,
- Małgorzatę (1307–1350), od 1325 żonę Wilhelma XII z Owernii, matkę królowej Joanny z Owernii,
- Joannę (1310–1370), żonę króla Karola IV Pięknego.