Luis Carrero Blanco
Z Wikipedii
| Luis Carrero Blanco | |
| Data urodzenia | 5 marca 1903 |
| Premier Hiszpanii | |
| Okres urzędowania | od 6 czerwca 1973 do 20 grudnia 1973 |
| Przynależność polityczna | Falanga |
| Poprzednik | Francisco Franco |
| Następca | Torcuato Fernandez Miranda |
Luis Carrero Blanco (ur. 5 marca 1903 w Santoña, zm. 20 grudnia 1973 w Madrycie), był hiszpańskim wojskowym i politykiem.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
[edytuj] Wykształcenie
W 1918 wstąpił do hiszpańskiej Akademii Marynarki Wojennej, którą ukończył. W latach 1924-26 brał udział w kampanii wojennej w Maroku.
Po wybuchu wojny domowej w 1936 znalazł się na terenach pod kontrolą republikanów. Zanim przedostał się na tereny opanowane przez nacjonalistów w czerwcu 1937, ukrywał się najpierw w ambasadzie Meksyku, a później Francji.
[edytuj] Kariera polityczna
Po zwycięstwie nacjonalistów, Carrero Blanco stał się jednym najbliższych współpracowników generała Francisco Franco. Zaowocowało to mianowaniem na rządowe stanowisko w 1957. Rozpoczął się tym samym awans admirała po szczeblach kariery, zarówno wojskowej, jak i cywilnej. W 1963 został mianowany wiceadmirałem, a w 1966 admirałem. W latach 1967-73 był zastępcą szefa Rady Państwa.
[edytuj] Premier Hiszpanii
Szczyt politycznej kariery nastąpił w czerwcu 1973, kiedy został mianowany premierem. Stał się tym samym pierwszym zastępcą Franco i był wskazywany przez komentatorów politycznych jako jego prawdopodobny następca.
[edytuj] Zamach ETA
Sześć miesięcy później Carrero Blanco zginął w zamachu bombowym zorganizowanym przez ETA. Uważa się, że jego śmierć przyspieszyła przejście z rządów autorytarnych do demokracji.
Opis zamachu:
Eksplozja wstrząsnęła ziemią. Fala uderzeniowa wybiła wszystkie okna w kilku kamienicach aż do szóstego piętra. Ogłuszeni i oszołomieni przechodnie nie rozumieją, co się stało. Na chwilę zapada cisza. Po dwóch sekundach huknęło znowu, ale dźwięk był inny. Jakby wielka kupa żelastwa spadła z nieba na ziemię.
Jest chłodny poranek 20 grudnia 1973 roku w Madrycie, godzina 9.28. Kilka minut wcześniej hiszpański premier admirał Luis Carrero Blanco wyszedł ze swojego apartamentu w ekskluzywnej dzielnicy Salamanca i wraz adiutantem wsiadł do czarnego pancernego dodge'a dart 3700. Jechał na codzienną poranną mszę.
Kościół jezuitów znajduje się zaledwie 300 metrów od jego domu na ulicy Serrano, ale admirał nigdy nie chodził tam piechotą. Jego limuzynę eskortował jeszcze jeden samochód z żołnierzami, który pojechał przodem. Konwój skręcił w uliczkę Claudio Coello, by jak co dzień wjechać na klasztorny dziedziniec obok kościoła. Ładunek zamontowany w studzience kanalizacyjnej zamachowcy odpalili precyzyjnie, pod dodge'em premiera. Siła wybuchu wyrzuciła dwutonowe auto na wysokość 25 metrów. Samochód przeleciał nad kamienicą, zawadził o dach i spadł na klasztorne patio[1].
[edytuj] Przypisy
- ↑ http://www.ostatniaszuflada.pl/content/view/39/49/ Mikołaj Lizut. Gazeta Wyborcza, Duży Format, 15-05-2006
