Machina miotająca
Z Wikipedii
Machiny miotające (broń oblężnicza), były to urządzenia wykorzystywane w starożytności i średniowieczu do atakowania fortyfikacji nieprzyjaciela poprzez wyrzucanie pocisków za pomocą energii mechanicznej. Miały charakter artylerii przedogniowej, a używane były od IV wieku p.n.e. do końca XIV wieku zarówno podczas oblężeń twierdz jak i w mniejszych bitwach polowych.
Konstrukcje te dzieliły się według sposobu rozpędzania pocisku na:
- machiny barobalistyczne - wykorzystujące energię potencjalną masy,
- neurobalistyczne - wykorzystujące energię potencjalną sprężystości.
Urządzenia barobalistyczne wykorzystywały dźwignię z przeciwwagą, aby wytworzyć siłę mogącą wyrzucić blisko 140-kilogramowy ciężar na odległość prawie 280 metrów. Największe z tych machin miały przeciwwagę przekraczającą 10 ton.
Podstawowe machiny miotające: