Maciej Drygas

Z Wikipedii

Maciej Drygas (ur. 3 kwietnia 1956 r. w Łodzi) - polski dokumentalista, reżyser filmowy i radiowy, scenarzysta.

Absolwent (1979r.) reżyserii Wszechzwiązkowego Państwowego Instytutu Kinematografii w Moskwie (zdawał również do łódzkiej PWSFTViT ale zabrakło mu jednego punktu by się dostać). Zaraz po studiach był asystentem Krzysztofa Zanussiego (przy filmach „Constans” i „Z dalekiego kraju”) oraz Krzysztofa Kieślowskiego (przy „Przypadku”).

Jego debiut reżyserski, „Usłyszcie mój krzyk” opowiada o Ryszardzie Siwcu, który w 1968r. podpalił się podczas uroczystości dożynkowych na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie. W ten sposób Siwiec protestował przeciwko inwazji na Czechosłowację. Kolejne filmy Macieja Drygasa (oprócz „Stanu nieważkości”) również dotyczyły Polski okresu PRL. W swoich filmach, „Drygas często narusza zmitologizowane wyobrażenie o jednostronnym układzie: represyjna władza i represjonowane, ale zachowujące wolę oporu społeczeństwo. Pokazuje smutne skutki totalitarnego nacisku, bezwolność, uległość, konformizm, a nawet daleko posuniętą indoktrynację.”^[1]

Znany z długich i dokładnych przygotowań do realizacji swoich filmów. Poszukiwanie śladów Ryszarda Siwca zajęło mu półtora roku. Dokumentacja do „Stanu nieważkości”, dokumentu o radzieckich kosmonautach – prawie dwa lata. Scenariusz do filmu o Radiu Wolna Europa, „Głos nadziei”, powstał po wysłuchaniu 6 tys. taśm radiowych. Dokumentacja do filmu „Jeden dzień w PRL” zajęła mu trzy lata. Sam produkuje swoje filmy. „Zacząłem się bawić w producenta żeby mieć poczucie wolności twórczej. Wiem, na co mnie stać, wiem ile pieniędzy mogę wydać. Poza tym - jaki producent zniósłby trzy lata dokumentowania tematu?”^[2]

Laureat wielu międzynarodowych festiwali. Filmy i słuchowiska radiowe Macieja Drygasa emitowane były przez stacje telewizyjne i radiowe w Europie, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i Japonii.

Interesuje się literaturą, fotografią, teatrem.

Spis treści 1 Filmografia: 1.1 fabuły: 1.2 dokumenty: 2 Nagrody: 3 Przypisy 4 Źródła:

[edytuj] Filmografia:

[edytuj] fabuły:

• „Psychoterapia” – 1983 (scenariusz, reżyseria)
• „Przypadek” – 1981 (współpraca reżyserska)

[edytuj] dokumenty:

• „Po tamtej stronie” – 2007 (współpraca realizatorska, producent)
• „Jeden dzień w PRL” – 2005
• „Głos nadziei” – 2002
• „Schizofrenia” – 2001 (współpraca realizatorska, producent)
• „Stan nieważkości” – 1994
• „Usłyszcie mój krzyk” - 1991

[edytuj] Nagrody:

• 2007 – Platinum Remi na Worldfest Independent Film Festiwal w Houston za „Jeden dzień w PRL”
• 2006 – specjalne wyróżnienie jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Tai Pei za „Jeden dzień w PRL”
• 2006 – Srebrny Smok dla najlepszego filmu dokumentalnego na Krakowskim Festiwalu Filmowym za „Jeden dzień w PRL”
• 1995 - Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Telewizyjnej w Monte Carlo za „Stan nieważkości”
• 1994 – wyróżnienie na Prix Italia dla „Stanu nieważkości”
• 1994 - Grand Prix na Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi za „Stan nieważkości”
• 1992 – Prix Italia w kategorii słuchowisk radiowych za „Testament”
• 1991 – Golden Gate Award na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Francisco za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 – Nagroda Młodych im. S. Wyspiańskiego za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 – Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dokumentalnych w Melbourne za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 – nagroda główna na Ogólnopolskim Festiwalu Mediów „Człowiek w zagrożeniu” w Łodzi za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 – Nagroda Specjalna Jury na Lubuskim Lecie Filmowym za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 – Srebrny Smok na Krakowskim Festiwalu Filmowym za „Usłyszcie mój krzyk”
• 1991 - Nagroda Felix (Europejska Nagroda Filmowa)dla najlepszego filmu dokumentalnego za "Usłyszcie mój krzyk"

Przypisy

[edytuj] Źródła:

• Andrzej Werner „Kronikarz propagandy”, w: „Polska szkoła dokumentu. Maciej J. Drygas”, wyd. Polskie Wydawnictwo Audiowizualne
• baza Film Polski
• Ewa Misiewicz „Czas na dokument?”, Gazeta Wyborcza, 12.06.2002
• Katarzyna Bielas „Oko w oko – Maciej Drygas”, Gazeta Telewizyjna, 01.07.1995