Magdalena Hutin
Z Wikipedii
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: styl, POV. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Magdalena Hutin (ur. 26 kwietnia 1898 - zm. 6 listopada 1989), założycielka międzynarodowego zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa w Algierii w 1939 roku.
Magdalena urodziła się w 1898 roku w małej wiosce na pograniczu Niemiec i Francji, jako najmłodsza z sześciorga rodzeństwa. Od 1925 roku była jedynym oparciem dla matki, opuszczonej przez resztę rodziny wskutek wojen i chorób. W tym okresie zaczyna się jej fascynacja Karolem de Foucauld. W jego życiu, pismach i duchowości odnalazła ona pragnienia, które sama nosiła w sercu: szaloną miłość do osoby Jezusa, pragnienie długich chwil adoracji oraz miłość do najmniejszych Jego braci, miłość do Afryki i do muzułmanów.
[edytuj] Małe Siostry
W roku 1936 wyjeżdża śladami Karola de Foucauld do Algierii, na Saharę; ma wówczas 40 lat. Nie myśli o zakładaniu zgromadzenia ani o życiu zakonnym. Chce po prostu żyć ideałem nakreślonym przez br. Karola, tajemnicą życia ukrytego Nazaretu. Jednak na prośbę biskupa Sahary odbywa nowicjat u Sióstr Białych i 8.09.1939 składa śluby jako mała siostra Jezusa. Ta data jest jednocześnie datą powstania nowego zgromadzenia. Magdalena odkrywa, że jej powołanie może realizować się w życiu zakonnym.
To tam na Saharze Magdalena spotyka po raz pierwszy ojca Voillaume, założyciela małych braci Jezusa i kilku innych wspólnot opartych na duchowości br. Karola. Nawiązuje się między nimi przyjaźń i ścisła współpraca, która będzie trwać przez całe ich życie.
W zamyśle s. Magdaleny ta nowa, rodząca się wspólnota, ma być małym, koczowniczym zgromadzeniem, żyjącym kontemplacją Pana Jezusa pośród ubogich muzułmanów. Do dziś islam ma uprzywilejowane miejsce w tej specyficznej naszej konsekracji zakonnej - siostry ofiarują swoje życie najpierw za "braci z islamu", dorzucając następnie "i z całego świata". Również na Saharze, pośród muzułmanów oddających cześć wielkiemu i pełnemu majestatu Bogu, ms Magdalena otrzymuje "światło z Betlejem", jak sama to określa. Bóg objawia się jej w Jezusie, małym dziecku spragnionym czułości i miłości, a jednocześnie wyciągającym rączki, aby tę czułość Bożą dać światu. "Bardziej niż misję utworzenia nowego zgromadzenia, Bóg powierzył mi misję rozprzestrzeniania orędzia Żłóbka", powie później.
[edytuj] "Idźcie na cały świat"
Rok 1946 jest przełomowy dla Wspólnoty. Pan rozszerza serce Magdaleny i podczas pielgrzymki do Sainte Baume daje jej poznać, że to apostolstwo adoracji i przyjaźni ma głęboki sens i może być przeżywane w różnych środowiskach. I tak powstają fraternie pośród Cyganów, robotników, więźniów, w dzielnicach prostytucji. Pragnęła każdego bez wyjątku obdarzać miłością pełną szacunku, poczynając od tych najmniejszych, do których nikt nie chce iść. W ten sposób np. w Brazylii małe siostry zamieszkały wśród plemienia Tappirape, narażonego na wyginięcie; liczyło ono wtedy 50 osób- teraz jest ich 500.
Pod koniec lat 40. Magdalena wyrusza na Bliski Wschód, pragnąc poznać chrześcijan modlących się po arabsku. Kościoły Wschodnie z całym bogactwem rytów wyrażających ducha i duszę poszczególnych narodów są dla niej odkryciem tak wielkim, że od razu znajdują szczególne miejsce w jej sercu, a i swoim małym siostrom pragnie wszczepić tą miłość. To właśnie Kongregacja do Spraw Kościołów Wschodnich w Watykanie przyjmie zgromadzenie jako pierwsza. MS Magdalena w swych podróżach pyta zawsze o najbiedniejszych, by tam posyłać małe siostry. Jest wrażliwa i uważna na nowe formy ubóstwa. Jednocześnie nosi w sercu wielką pasję jedności i przekraczania granic. Dlatego pociągały ją kraje reżimu marksistowskiego. I tak 14.09.1957r. po raz pierwszy przyjeżdża do Polski. W 1965r trzy pierwsze małe siostry Polki zaczynają życie wspólne w Częstochowie.
Mała Siostra Magdalena zmarła w wieku 91 lat w 1989 roku, przeżywszy 50 lat w zgromadzeniu i po zatwierdzeniu Konstytucji i Reguł Zgromadzenia. Jej ciało spoczywa w Rzymie, a obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny.