Magnetostrykcja

Z Wikipedii

Magnetostrykcja - jest zjawiskiem polegającym na powstawaniu odkształceń pod wpływem pola magnetycznego. Zjawisko to jest odwracalne, a więc odkształcenia wywołane przyłożoną siłą powodują zmianę kierunku i wartości wektora magnetyzacji. Magnetostrykcja występuje w niklu, żelazie, kobalcie oraz w ich stopach ponadto występuje w ferrytach. Zjawisko magnetostrykcji nie występuje w diamagnetykach oraz paramagnetykach.

Zjawisko magnetostrykcji jest opisane wzorem:

Gdzie:

• - wydłużenie względne,
• k_B - współczynnik proporcjonalności,
• B - indukcja magnetyczna,

Wydłużenie względne jest proporcjonalne, ze współczynnikiem proporcjonalności k_B do kwadratu indukcji magnetycznej B. Oznacza to iż jeżeli na ferromagnetyk zostanie nawinięte uzwojenie to na każdy fragment ferroelektryka będzie działać siła proporcjonalna do kwadratu indukcji magnetycznej.

Zjawisko odkryte w 1842 roku przez Jamesa Joule'a podczas obserwacji magnesowania niklu (.

Jest jednym z charakterystycznych przykładów obowiązywania w fizyce zasady wzajemności.

Zmiana wymiarów pod wpływem zmiany pola magnetycznego może być objętościowa lub liniowa. Wynika ona ze zmiany położenia domen ferromagnetycznych w materiale, które zajmują położenie zgodne z kierunkiem linii pola magnetycznego.

Zjawisko magnetostrykcji można powszechnie obserwować pośrednio bez żadnych przyrządów. Często można zetknąć się charakterystycznym buczącym dźwiękiem wydawanym przez urządzenia elektryczne, głównie transformatory montowane w stacjach transformatorowych. Zmienny prąd elektryczny wytwarza zmienne pole magnetyczne które wywołuje zmianę wymiarów materiału, zmiana ta przenosi się na powietrze i może być słyszana jako dźwięk. Częstotliwość dźwięku jest 2 razy większa o częstotliwości prądu i dla sieci elektrycznej w Polsce wynosi 2*50 = 100 Hz.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z fizyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.