Major
Z Wikipedii
Major - stopień oficerski używany w armiach wielu krajów. W wojsku polskim jest to stopień niższy od podpułkownika, wyższy od kapitana. Major wchodzi w skład korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – w skład korpusu oficerów sztabowych. Odpowiednikiem majora w marynarce wojennej jest komandor podporucznik.
Polski oficer w stopniu majora na naramiennikach nosi dwie belki i gwiazdkę. Oznaczenie stopnia na czapce garnizonowej składa się z dwóch wąskich galonów umieszczonych na całej długości łuku daszka oraz z jednej gwiazdki umieszczonej na środku otoku.
W Armii Rosyjskiej (carskiej) nie było stopnia majora (zlikwidowano go w 1884). Kapitan od razu awansował do stopnia podpułkownika.
Obecnie w Wojsku Polskim dla oficera w stopniu majora przewidziane są między innymi stanowiska: zastępców dowódców batalionów, szefów sekcji oddziałów (pułk, brygada) oraz oficerów wydziałów w sztabach wyższych szczebli.
Etymologia słowa - śrdw.łac. major domus dosł. 'zarządca domu'; późn.łac. maioratus 'wyższość' od łac. maior 'większy; starszy' od magnus.
Znane osoby w stopniu majora :
- Wojciech Kak - major wojsk polskich i francuskich, uczestnik kampanii napoleońskich oraz powstania listopadowego (pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika)
- Walerian Łukasiński - polski działacz niepodległościowy, żołnierz 4 Pułku Piechoty liniowej (Czwartaków)
- Henryk Sucharski - dowódca obrony Westerplatte (pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady)
- Henryk Dobrzański - ps. Hubal - pierwszy dowódca partyzancki II wojny światowej (pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika)
- Zygmunt Szendzielarz ps. Łupaszko - dowódca 5 Wileńskiej Brygady AK (tzw. Brygady śmierci)
Stopień Majora w innych Krajach:
- Kanada, Niemcy, Wielka Brytania, USA, Szwecja, Dania: Major
- Francja, Irlandia: Commandant
- Finlandia: Majuri
- Afganistan: Jagran (جګړن)
- Północna Korea: Sojwa
- Południowa Korea: Soryong
- Chorwacja: Bojnik
- Grecja: Tagmatarkhis
- Turcja: Binbaşı
- Hiszpania: Comandante
- Chiny: 少校
[edytuj] Historia
Po raz pierwszy w dziejach stopień majora pojawił się w XVI wieku w hiszpańskiej piechocie. W Polsce stopień ten używany jest od XVII wieku, przy czym przez dłuższy okres czasu wiązały się z nim obowiązki administracyjno-gospodarcze, szkoleniowe i dyscyplinarne. Później major był przeważnie dowódcą batalionu.
[edytuj] Literatura
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
Oficerowie:
generał (admirał) • generał broni (admirał floty) • generał dywizji (wiceadmirał) • generał brygady (kontradmirał) • pułkownik (komandor) • podpułkownik (komandor porucznik) • major (komandor podporucznik) • kapitan (kapitan marynarki) • porucznik (porucznik marynarki) • podporucznik (podporucznik marynarki)
Podoficerowie:
starszy chorąży sztabowy (starszy chorąży sztabowy marynarki) • starszy chorąży (starszy chorąży marynarki) • chorąży (chorąży marynarki) • młodszy chorąży (młodszy chorąży marynarki) • starszy sierżant (starszy bosman) • sierżant (bosman) • plutonowy (bosmanmat) • starszy kapral (starszy mat) • kapral (mat)
Szeregowi:
starszy szeregowy (starszy marynarz) • szeregowy (marynarz)
