Manna mielec

Z Wikipedii

Manna mielec
Liście i kwiatostan
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	manna
Gatunek	manna mielec
Nazwa systematyczna
Glyceria maxima (Hartm.) Holmb.
Synonimy
Glyceria aquatica (L.) Wahlenb. Glyceria aquatica Wahlenb
Galeria zdjęć i grafik

Manna mielec (Glyceria maxima) (Hartm. Holmb.) - gatunek rośliny należący do rodziny wiechlinowatych. Nazywana jest też manną wodną, manną dużą, manną wielką.Gatunek rodzimy pospolity. Występuje w całym kraju, również w Europie i Azji. W Polsce najczęściej spotykana jest na niżu.

Spis treści 1 Morfologia 2 Biologia 3 Ekologia 4 Zastosowanie 5 Przypisy

[edytuj] Morfologia

Pokrój

Zielona roślina, tworząca pełzające rozłogi i luźne kępy.

Łodyga

Źdźbła proste, rynienkowato prążkowane osiągają wysokość od 90 do 200 cm. Dość obficie i równomiernie ulistnione. Obok pędów kwiatostanowych wykształca wydłużone pędy wegetatywne, o długich, jasnozielonych blaszkach liściowych. Długie podziemne czołgające się kłącza.

Liście

Liście koloru szarozielonego, o kształcie lancetowatym, szorstkie w dotyku, szczególnie na spodnim nerwie środkowym. Języczek liściowy krótki do 3 mm, tępy, podparty. Pochwy liściowe szorstkie i klinowate. Blaszka liścia o długości od 50 do 70 cm i szerokości do 2 cm, niewyraźnie unerwiona. Na liściach widoczne poprzeczne przegrody kanałów powietrznych, w postaci ciemniejszych punktów. Liść w pączku złożony.

Kwiaty

Na szczycie sztywnego, prostego, trzcinowego źdźbła bardzo duże od 20 do 40 cm długości wiechy, bogatokłoskowe, z 5-8 kwiatowymi kłoskami. Dolne gałązki u podstawy wiechy mają liczne gałązki boczne. Kłoski najpierw jasnozielone, później brunatne lub lekko fioletowe.

Nasiona

Oplewione ziarniaki o barwie czarno brunatnej.

Korzeń

Korzenie przybyszowe wyrastające z kłączy.

[edytuj] Biologia

Bylina, mrozoodporna, wiosną rozwija się wolno, później rośnie szybko. Kwiaty wiatropylne. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Rozmnaża się przez wysiew ziarn oraz wegetatywnie przez rozłogi, fragmentację kłącza i pędów.

[edytuj] Ekologia

• Biotop: Pospolita wodna trawa, występująca na wilgotnych, mokrych, żyznych łąkach, długotrwale zalewanych (szuwarowy makrofit). Nad mulistymi brzegami wód wolno płynących, w płytkich jeziorach eutroficznych. Tworzy prawie jednogatunkowe zbiorowiska (szuwar mannowy).
• Zbiorowisko: Gatunek charakterystyczny dla: klasy (Cl.) Phragmitetea i związku (Ass.) Glycerietum maximae^[1].

[edytuj] Zastosowanie

Dobra roślina łąkowa. Daje dość wysoki plon, o średniej wartości pokarmowej. Przy późniejszym zbiorze nadaję się tylko na ściółkę. Roślina zawiera glikozyd cyjanogenny, spasanie jej na zielono jest niebezpieczne.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. 

To jest tylko zalążek artykułu związanego z botaniką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.