Marcin Badeni

Z Wikipedii

Marcin Badeni herbu Bończa (ur. 1751^[1], zm. 29 września 1824)^[2] - polski mąż stanu okresu Księstwa Warszawskiego i Królestwa Kongresowego, działacz gospodarczy.

Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem Sebastiana, sędziego, i Marianny Lisowskiej. Senator, wojewoda (1819) i minister sprawiedliwości (1820), poseł Sejmu czteroletniego i dyrektor kancelarii Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Do grona osób z którymi utrzymywał bliskie kontakty zaliczali się Franciszek Karpiński, Kajetan Koźmian, Julian Ursyn Niemcewicz, Stanisław Staszic.
Jego synem był Sebastian Badeni.
W kaplicy w rodzinnych Bejscach^[3] znajduje się urna z jego sercem.
Jego nazwisko stało się synonimem ogłady towarzyskiej gdyż znany był z poczucia humoru i umiejętności taktownego zachowania. Swoją działalnością w rodzinnych dobrach stał się symbolem gospodarności. Znane jest przysłowie: „ Kto ma Bejsce, Podolany, może siadać między pany. Kto ma Bejsce, ma dobre miejsce ”.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna, Gutenberg, Kraków, reprint: Warszawa, 1994, t. II ISBN 83-86381-02-7
• M. Mycielski Marcin Badeni [1751-1824] : kariera kontuszowego ministra. Warszawa: Wydaw. Krupski i S-ka, 1994. ISBN 83-86117-05-2.