Marek Antoniusz Orator
Z Wikipedii
Marek Antoniusz Orator, (Marcus Antonius Orator; M. Antonius M. f. M. n.), (ur. 143 p.n.e. - zm. 87 p.n.e.) polityk i znany mówca rzymski. Kwestor w 113 roku; pretor w 104; dowódca w randze prokonsula (praetor proconsule) w wojnie z piratami w Cylicji. Po sukcesach w tej wojnie senat przynał mu w roku 100 prawo do tryumfu. Sprzeciwiał się reformom agrarnym proponowanym przez trybunów plebejskich Lucjusza Appulejusza Saturninusa w 100 p.n.e i , jako konsul w 99, Sekstiusza Titiusza. Cenzor w 97 wraz z Lucjuszem Waleriuszem Flakkusem. Usunęli z senatu Marka Duroniusza, który później oskarżył Antoniusza o nadużycia wyborcze (de ambitu), ten został jednak uniewinniony. Należał do stronnictwa arystokratycznego i w czasie wojny domowej był stronnikiem Sulli. W konsekwencji zginął, gdy w 87 p.n.e. Rzymem zawładnęli Mariusz i Cynna. Podobno żołnierze wysłani z rozkazem zamordowania Antoniusza wahali się wykonać zadanie poruszeni elokwencją mówcy. Dopiero ich dowódca, Publiusz Anniusz, ściął Markowi Antoniuszowi głowę, którą Mariusz kazał umieścić na rostrach
Był wybitnym mówcą, łączył karierę polityczną z występowaniem jako obrońca i oskarżyciel w procesach cywilnych. Nie zachowała się żadna mowa Marka Antoniusza Oratora i jego reputację jako mówcy opieramy na świadectwie Cycerona. Występuje między innymi w piśmie "O mówcy" (De oratore).
